Το 2007 φεύγει..Το 2008 έρχεται..!!!

Το 2007 φεύγει και μια καινούρια χρονιά γεμάτη εκπλήξεις έρχεται... Και λέω εκπλήξεις διότι δεν υπάρχει χρονιά και γενικότερα δεν υπάρχει ζωή χωρίς εκπλήξεις.. μεγάλες ή μικρές..


Κάθε φορά που μια χρονιά φεύγει μελαγχολώ.. οχι διότι περνάει ακόμη ένας χρόνος, οχι για αυτό... ή μάλλον οχι μόνο για αυτό... είναι σαν να περνάω μια φάση "απολογήσεων".. τι εννοώ.. έφυγε ένας χρόνος πέρασε, εγώ τι έκανα..??? λίγο δύσκολο να το εκφράσω αυτό με λόγια, δεν ερμηνεύεται.. μπλέκεται με συναισθήματα.. πολλά συναισθήματα που κάθε χρόνο έρχονται σε αντίθεση με τη λογική μου...

..........................................................................................


Η καινούρια χρονιά όμως είναι κάτι που περιμένω με ανυπομονησία.. φοράω το παιδικό μου χαμόγελο και περιμένω.. δεν ξέρω τι ακριβώς, απλά περιμένω.. και θέλω όλα να είναι "τέλεια", ζεστά γεμάτο αγάπη..


Εύχομαι λοιπόν το 2008 να είναι μια χρονιά γεμάτο υγεία πάνω από όλα, αγάπη και πολλά όνειρα... μεγάλα και μικρά.. διότι να όνειρα γεμίζουν τη ζωή μας.. και επειδή όταν περνάει ένας χρόνος είναι σαν να μηδενίζουμε το κοντέρ μας, τι καλύτερο λοιπόν από ένα κοντέρ γεμάτο όνειρα...


Καλή χρονιά σε όλους..!!!

Μυρίζει.... Χριστούγεννα...!!!

-Πάει καιρός... σχεδόν ένα μήνα που δεν έχω γράψει.. δεν ξερω γιατί.. ή μάλλον ξέρω..-

Ίσως γιατί δεν πρόλάβαινα, ίσως γιατί δεν είχα την όρεξη να μοιραστώ όλα όσα ένιωθα.. Ίσως πιο απλά, δεν ήθελα να δω και εγώ η ίδια όλα όσα ένιωθα..

Ο προηγούμενος μήνας μπορώ να πω πως είχε πολλές ανατροπές.. Εκτός το οτι ήταν πολύ πιεστικός.. ήταν και "αποφασιστικός".. εξέπληξα τον ίδιο μου τον εαυτό σε ορισμένες καταστάσεις που βρέθηκα αντιμέτωπη για πρώτη φορά.. - και ελπίζω και τελευταία..
..........................................................................................................



Όμως ο πρηγούμενος μήνας πέρασε και πέρασε όσο πιο "εύκολα" γινόταν.. το πιστεύω αυτό.. Και να που ήρθε ο Δεκέμβριος, τα Χριστούγεννα, η αγαπημένη μου γιορτή..

Δεν ξερώ γιατί μα τα Χριστούγεννα είναι σαν να "μεταλλάσονται" όλοι οι άνθρωποι.. μεγάλοι και μικροί..


Το γιορτινό το πνεύμα,τα χρώματα, τα στολισμένα σπίτια, τα χαμόγελα, η καλοσύνη, ακόμη και τα δώρα, όλα αυτά μας κάνουν και νιώθουμε πιο "όμορφα", πιο ζεστά, πιο ανθρώπινα..

Κι όμως έτσι είναι.. καλώς ή κακώς τα Χριστούγεννα όλοι μας θα κάνουμε μια "καλή" πράξη.. όλοι μας θα έρθουμε πιο κοντά με ανθρώπους που αγαπάμε, που έχουμε να συναντήσουμε καιρό, να ενδιαφερθούμε για αυτούς..

Οχι, οχι επειδή δεν θέλαμε.. μα επειδή τρέχαμε με το ρολόι μας παρέα.. οχι, τώρα δεν έχει σταματήσει.. απλά έχει φορέσει τα γορτινά του, το μεγαλύτερο του χαμόγελο, και ίσως έχει γίνει και αυτό ένα μικρό "παιδί"..



.........................................................................................................

Εξερευνήτρια....θετικών σκέψεων..

Γίνε μέλος του κλάμπ ΤιΚαΠουΝΣ! (τι καλά που νιώθω σήμερα)

Η προσωπική ευτυχία είναι σαν μια επιχείρηση: Θα την αφήνατε ποτέ σε ξένα χέρια?

Για να χτυπήσει την πόρτα σας η ευτυχία θα πρέπει να δει φως. Αλλιώς θα προσπεράσει.

Για οτιδήποτε κακό σου συμβαίνει σκέψου τι σημασία θα έχει σε 20 χρόνια από σήμερα!ΚΑΜΙΑ!


Μερικά πράγματα θέλουν το χρόνο τους. Η βιασύνη είναι από τους μεγαλύτερους εχθρούς της ευτυχίας.

Η αλλαγή μέσα μας μπορεί να επιφέρει προσωρινές δυσκολίες. Όμως αυτές μπορεί να είναι το κλειδί του μετασχηματισμού μας σε ευτυχισμένους ανθρώπους.



Ποτέ ένα ηλιοβασίλεμα δεν είναι ίδιο με κάποιο προηγούμενο. Ποτέ μια στιγμή ευτυχίας δεν είναι ίδια με κάποια άλλη.


Κανείς δε χαμογελά όπως εσείς, δε σκέφτεται όπως εσείς και δε βαδίζει όπως εσείς. Επομένως μη ψάχνετε κάποιον ίδιο με σας.


Φτωχοί είναι εκείνοι που ζητιανεύουν τη χαρά και πλούσιοι είναι εκείνοι που απολαμβάνουν την κάθε στιγμή.

Πολύ λίγα πράγματα είναι σίγουρα στη ζωή. Όταν χάνουμε κάτι δημιουργείται χώρος για κάτι καινούριο.

..........................................................................................

Μην με ξυπνάς σε παρακαλώ.....

...................................................................................

Άσε με στα όνειρα μου... στα δικά μου όνειρα..
Αυτά που κάποτε ξεκίνησα να ονειρεύομαι.. αυτά που κάποτε με γέμιζαν..


Είμαι μέσα στον κύκλο της ζωής μου..

Οχι, δεν θα βγώ από αυτόν.. μα θα μπώ ακόμη πιο μέσα.. θα έχω τα αστέρια δίπλα μου.. και δεν θα αφήσω καμία μπόρα να μου τα πάρει μακριά...

...............................................................................

I LIVE TO DREAM.. I DREAM TO LIVE...

Μπόρα ήταν και πέρασε..."ελπίδα"...

Κι όμως.. ήταν η πρώτη φορά που σε μια δύσκολη στιγμή δεν με έπιασε πανικός.. ή καλύτερα απαισιοδοξία...



Και μπορώ να πώ οτι η "μπόρα" που ξέασπασε πέρασε πιο.. "ανώδυνα"..

Τελικά η θετική σκέψη βοηθάει... για την ακρίβεια η ελπίδα..

Όλοι μας έχουμε ανάγκη να "ελπίζουμε" σε οτιδήποτε.. ακόμη και στο πιο δύσκολο.. στο πιο "ακατόρθωτο".. Η ελπίδα και η αισιοοξία που αντλεί από μόνη της, είναι ένα από τα πιο σημαντικά "όπλα" του ανθρώπου..

Διότι πολλές φορές είναι στο χέρι μας από ποια οπτική γωνία βλέπουμε τα πράγματα, και από ποια πλευρά θα πέσει το ζάρι.. ή πιο σωστά , ποια πλευρά θα δούμε εμείς..

.................................................................................................

"Οτι αξίζει, δεν χάνεται"...

Οπότε τα "ανθισμένα" χαμόγελα δε χάθηκαν.. απλά είχαν παγώσει για λίγο.. ;-)

Ένα "μπλάνκο" .. ή δεν μου χρειάζεται..???

Σήμερα είναι μια πανέμορφη μέρα.. με ήλιο, ζωή, χαμόγελα παντού..

Εγώ όμως είμαι μέσα στο σπίτι διότι πρέπει να διαβάσω.. και να ανταπεξέλθω στις υποχρέωσεις μου.. και ξαφνικά σκέφτομαι.. "στο τέλος τι μένει από όλα αυτά"..???

Συνέχεια προσπαθείς.. στα πάντα.. από την πρώτη στιγμή που "βγαίνεις" στη ζωή.. από το κλάμα του μωρού, μέχρι την ώρα που πεθαίνεις...

Κι όμως.. τα καλά μένουν..??? ή μόνο τα λάθη μας..??? Τι θέλω να πώ.. όταν κάνεις κάτι λάθος, από το γραπτό σου μεχρι και στη σχέση σου είναι κάτι που μένει..

- Για αυτό και θα ήθελα μέσα στην γραφική ύλη της ζωής μου να είχα ένα .. "μπλάνκο".. ένα" διορθωτικό" που θα μπορούσε να σβήνει όλα μου τα λάθη..-

Διότι και τα καλά μένουν, δε λέω, μα σε μια δύσκλοη στιγμή δεν σκέφτεσαι συνήθως τα όμορφα, μα τα αντίστοιχα λάθη και άσχημες στιγμές..

Ίσως εγώ τα βλέπω μόνο έτσι, μα τα βλέπω.. καμιά φορά απογοητεύομαι και λέω τι αξίζει πιο πολύ... τι μένει.. διότι εμείς δεν μένουμε, αλλά μένουν τα συναισθήματα, οι πράξεις μας..
Πολύ μπλεγμένα όλα αυτά, μα έτσι ακριβώς είναι στο μυαλό μου..

...................................................................................

Τα "ανθισμένα χαμόγελα" όμως ξαναβρίσκουν τη θέση τους.. το χρώμα τους..

Δεν ξέρω και δεν μπορώ να καταλάβω από που πηγάζει αυτή η δύναμη, αυτή η αισιοδοξία, παρόλο που τα βλέπω έτσι τα πράγματα.. διότι δεν μπορώ να πώ οτι με πηγάζει η αισιοδοξία.. γενικότερα..

Κι όμως.. ίσως αυτή είναι η μαγεία της ζωής.. τι να πώ..

...................................................................................

Από τον sigmataf: Αυτό το ποίημα γράφτηκε από ένα κοριτσάκι που πεθαίνει πάσχοντας από καρκίνο και είναι σε ένα νοσοκομείο της Νέας Υόρκης. Οι γιατροί του δίνουν μόνο άλλους 6 μήνες ζωής. Και είναι το πιο κάτω.

SLOW DANCE

Παρακολούθησες ποτέ παιδιά στο λούνα-πάρκ? ή άκουσες την βροχή να πέφτει στο χώμα?
Παρακολούθησες το τρελό πέταγμα μιας πεταλούδας? Χάζεψες τον ήλιο καθώς ξεθωριάζει η νύχτα?

Καλύτερα να χαλαρώσεις. Μην χορεύεις τόσο γρήγορα.
Η ζωή είναι μικρή. Η μουσική δεν κρατάει για πάντα.

Τρέχεις αλαφιασμένος κάθε μέρα? Όταν ρωτάς κάποιον «πως είσαι?»
Ακούς την απάντηση? Όταν τελειώνει η μέρα πέφτεις στο κρεβάτι αγκαλιά με σκέψεις για
εκατοντάδες δουλειές που στριφογυρίζουν στο κεφάλι σου?

Καλύτερα χαλάρωσε. Μην χορεύεις τόσο γρήγορα.
Η ζωή είναι μικρή.

Είπες ποτέ στο παιδί σου «θα το κάνουμε αυτό αύριο» και μέσα στην βιασύνη σου δεν είδες την λύπη του? Έχασες επαφή?
Άφησες μια καλή φιλία να πεθάνει επειδή ποτέ δεν είχες τον χρόνο να πάρεις ένα τηλέφωνο και να πεις «γεια!»

Καλύτερα χαλάρωσε. Μην χορεύεις τόσο γρήγορα
Η ζωή είναι μικρή
Η μουσική δεν κρατάει για πάντα.

Όταν τρέχεις παλαβωμένα για να πας κάπου χάνεις τη μισή χαρά της διαδρομής.
Είναι σα να πετάς ένα δώρο που δεν άνοιξες......

Η ζωή δεν είναι αγώνας ταχύτητας. Γι' αυτό χαλάρωσε.
Άκου την μουσική Πριν τελειώσει το τραγούδι.

Δεν υπάρχει σχόλιο.. Μόνο χαμόγελο για το αύριο, που εμείς μπορούμε να το ... ονειρευόμαστε..

Είμαι απλά.. μια γυναίκα- συλλέκτρια..!!!

.........................................................................
.........................................................................
Τελικά όλα "δικαιολογούνται"... τι θέλω να πώ..??? Αν παρακολουθήσετε την παράσταση θα καταλάβετε τι εννοώ..

Μπορείς να διακρίνεις γιατί τα δυο φύλα είναι τόσο διαφορετικά εμταξύ τους, και είναι δύσκολη η "συνύπαρξη" τους.. Έχουμε όντως πολύ διαφορετικούς
τρόπους επικοινωνίας..

Εμείς συλλέκτριες, εσείς κυνηγοί.. χχχ

Τώρα καταλαβαίνω πάρα πολλά.. με έβλεπα εκεί, σε έβλεπα εκεί...

Η ερμηνεία του Γεράσιμου Γεννατά πραγματικά καταπληκτική.. Δεν μπορώ να περιγράψω το πόσο πολύ μου άρεσε, ούτε να σας "πείσω" να πάτε.. όμως άν το κάνετε πραγματικά δεν θα το μετανιώσετε..

caveman

Κάνω κύκλους...

..........καρδιά...........

Αν θα βγεις δε θα βγω μέσα θα κλειστώ, ένα φως θα κρεμάσω για να έχω ουρανό
θα κοιτώ θα γελάω θα φυσάω τον καπνό και θα λέω δεν πονάω μα βαθιά θα πονώ
Η καρδιά, η καρδιά μου έτσι είναι η καρδια, θα τη βρω θα την πιάσω θα την πάρω αγκαλιά
και θα βγω άλλο βράδυ με φιλιά και ποτά και θα λέω είμαι εντάξει μα δε θα΄μαι καλά..

Δες καθαρά για σένα υπάρχω, δες καθαρά εσένα θα΄χω
πάντα βαθιά σαν σφαίρα στην καρδιά σαν σφαίρα στην καρδιά..


Κι αν με δεις κι αν σε δω έναν ξένο κοιτώ και δε θα σε γνωρίζω και δε θα σε κρατώ
η ζωή μου θα κυλάει σαν βροχή σαν νερό και εγώ δε θα σ΄έχω και θα λέω δεν πονώ
Η ζωή, η ζωή μου θα γεμίζει μπετό, ένας άνθρωπος χτίζει τον πιο ωραίο γκρεμό
και θα πάω και θα πέσω και μετά θα γελώ και θα λέω δεν πονάω μα βαθιά θα πονώ..

Δες καθαρά αυτή η φωνή για σένα ξεσπά, για σένα αντηχεί
πιο δυνατά,για σένα τραγουδά..


"Και ρίχνω το μικρόφωνο στην φωτιά, δεν έχω να πω τίποτα άλλο πια, μας κούρασα, και μένα και την καρδιά, με λογική με σχέδια μ' όλα αυτά, που τις υπέβαλλα από μικρή τόση δα, για να πηγαίνουμε όλο και πιο μπροστά, μα στην πορεία χάσαμε την χαρά, και καταλήξαμε δυο ξένοι ξαφνικά"..

"Τώρα την ψάχνω μα εκείνη δεν μου μιλά.. έχει παγώσει πίσω από την σκληρή ματιά, που μια ζωή την έκρυβε ντροπαλά, και από τον κόσμο την προστάτευε σιωπηλά"..και άς είναι μέσα μου, τη νιώθω τόσο μακριά..

Σαν να είμαι μέσα σε μια σφαίρα.... και κάνω κύκλους, κύκλους κύκλους.. σκέψεις, έχω "παγιδευτεί"..

"Και ρίχνω το μικρόφωνο στην φωτιά, δεν έχω να πω τίποτα άλλο πια, μας κούρασα, και μένα και την καρδιά, με λογική με σχέδια μ' όλα αυτά, που τις υπέβαλλα από μικρή τόση δα, για να πηγαίνουμε όλο και πιο μπροστά, μα στην πορεία χάσαμε την χαρά, και καταλήξαμε δυο ξένοι ξαφνικά"..

.....................................................................................................

Τα πιόνια της...ζωής..

Η ζωή μας είναι σαν το σκάκι...

Όλες οι κινήσεις μας είναι σημαντικές.. άλλες λιγότερο και άλλες περισσότερο..

Τα αποτελέσματα τους μπορεί να μην είναι άμεσα..μπορεί όμως και να είναι.. όπως λοιπόν σε όλα τα παιχνίδια, έτσι λοιπόν και στη ζωή, σημασία πάντα δεν έχει το αποτέλεσμα, μα και το μέγεθος της προσπαθειας.. όπως επίσης το άν έπαιξες "τίμια"ή οχι...

Έτσι λοιπόν καμιά φορά νιώθω πιόνι της ίδιας μου της ζωής...

Το δικό μου "σκάκι" θα ήθελα να έχει τα εξής χρώματα.. χρώματα που να τα "επιλέγω" εγώ..

Διότι τι πιο σημαντικό από το να έχεις τη ζωή σου γεμάτο χρώματα.. χρώματα και "κινήσεις" που να σε εκφράζουν, να φωνάζουν οτι είσαι εσύ..

Και άν κάνεις λάθος..??? Δεν πειράζει.. Ξεκινάμε άλλο "παιχνίδι".. :-)

Rise up.. και καλό μήνα.. :-)

My dream...

"Ο παράδεισος δε φτάχτηκε για μας"...

"Μη, τ' αστέρια μη κοιτάς..μη, γι΄αγγέλους μη μιλάς..
Στις μεγάλες λεωφόρους που περνάς η αγάπη κάπου κρύβεται για μας.

Μες στα δύσκολα εσύ να μου γελάς, μες στα δύσκολα εσύ να με κρατάς, με τον πόνο εσύ να μ' αγαπάς, ο παράδεισος δεν φτιάχτηκε για μας..

Μη,στον ήλιο μη πετάς, μη,στο άπειρο μη πας
Μες στο κόσμο,στα βαγόνια του μετρό η αγάπη είναι εδώ που σ' αγαπώ..
Μες στα δύσκολα εσύ να μου γελάς, μες στα δύσκολα εσύ να με κρατάς, με τον πόνο εσύ να μ' αγαπάς, ο παράδεισος δε φτιάχτηκε για μας"..

Χατζηγιάννης- Ολυμπίου..

Αυτό το τραγουδάκι το άκουσα μόλις πρίν λίγο το πρωί.. μου άρεσε πολύ, διότι το βρήκα απόλυτα ρεαλιστικό..

.............................................................................................................

Χθές κάποιος μου είπε: Βγάλε την άρνηση από τη ζωή σου... Και λέω δηλαδή..???

Να μην χρησιμοποιείς τη λέξη "δεν".. Η άρνηση είναι από μόνη της αρνητική, σωστά??? Άρα δεν σε κάνει να σκέφτεσαι θετικά.. δηλαδή δεν θα λές δεν μπορώ, θα λές είναι δύσκολο..

Έχει χρησιμοποιηθεί και μια έρευνα η οποία βασιζόταν σε παχύσαρκους ανθρώπους... στη δίαιτα τους δεν ειπώθηκε ποτέ η έκφραση- δεν πρέπει να φάω, μα πρροσέχω, θα αδυνατίσω κλπ.. Ψυχολογικά βοήθησε πάρα πολύ και είχε πολύ καλύτερα αποτελέσματα απ' ότι σε άλλους που δεν χρησιμοποιήθηκε..

Οπότε No 1 λοιπόν βγάζουμε τη λέξη ΔΕΝ από τη ζωή μας.. για να δούμε..!!! :-)

"Πακέτα προσφορών"... Ότι προλάβατε..

Μερικές φορές λοιπόν νιώθω... σαν πακέτο προσφοράς (σε καλαθάκι)..

Γιατί το λέω αυτό...??? Διότι δεν λέω, είναι όμορφο να δίνεις... να προσφέρεις, να βοηθάς, χωρίς να ζητάς ανταλλάγματα.. Τι γίνεται όμως όταν αυτό δεν το βλέπεις πουθενά αλλού..??? ή πιο σωστά σχεδόν πουθενά???

Δε λέω να "περιμένεις" και από τους άλλους, διότι κανείς δεν έχει ακριβώς τα ίδια συναισθήματα και τις ίδιες σκέψεις με κανέναν.. Μα να δείς έστω και λίγη καλή θέληση..

Ε λοιπόν........ΞΕΠΟΥΛΗΣΑΜΕ..!!!

..........................................................................................

Θέλω να γράψω ένα γράμμα..

Όταν ήμουν μικρή έγραφα πολύ συχνά "γράμματα"..

Ήταν για μένα ένας πολύ εύκολος τρόπος έκφρασης, αφού δεν σε βλέπει ο "παραλήπτης".. Μπορείς να εκφραστείς πολύ πιο εύκολα..

Θυμάμαι όταν ήθελα να ζητήσω συγγνώμη από τους δικούς μου, τους άφηνα ένα "γράμμα" πάνω στο μαξιλάρι και τους έλεγα όλα όσα σκεφτομουν...

Νιώθω λοιπόν οτι θέλω να γράψω ένα γράμμα.. οχι για να ζητήσω συγγνώμη από κάπου, μα για να μπορώ να πώ όλα όσα δεν μπορώ με τα λόγια.. Μονάχα που αυτό το γράμμα δεν θα έχει παραλήπτη..

Θέλω απλά να πάω κάπου να τα πιώ..

Δεν ξέρω γιατί, μα αυτές τις μέρες σε πολλά blogs βλέπω να γράφονται "απαισιόδοξα" πράγματα, μα ταυτόχρονα και πανέμορφες σκέψεις...

Ίσως να φταίνε λίγο πολύ όλα... δεν ξέρω... πολυ μπλέξιμο... debate σου λένε μετά... Δεν κοιτάνε να κάνουν κάτι πιο πρακτικό από τις κλασικές τους "κόντρες"..

Πολλές σκόρπιες σκέψεις.. τόσο που δεν ξέρω πως να τις γράψω.. ξέρω, δεν βγαίνει νόημα... μα έτσι ακριβώς είναι μέσα στο μυαλό μου.. σαν να γίνεται ένας πόλεμος, ένα "ξεκαθάρισμα" που δεν μου αρέσει...
.................................................................................


Ένα ξέρω.. σήμερα ήθελα απλά να κάτσω σπίτι.. τελικά αυτό ήθελα.. Αύριο όμως θέλω να πάω κάπου και να περάσω "τρελά".. τι εννοώ.. κάπου να πιω, οχι να μεθύσω.. απλά να νιώσω λίγο όπως παλιά.. δεν ξέρω... μου έλειψαν ξαφνικά πολλά... Πάτρα- Αθήνα... τα μαθήματα μπορώ να πω ναι, και αυτά..



Κάθε αρχή και δύσκολη.. έτσι είναι όντως... όμως επειδή πιστεύω οτι και αυτή η αρχή μπορεί να κρύβει όμορφες στιγμές, που αυτή τη στιγμή δεν είμαι στη θέση να σκεφτώ, για αυτό και χαμογελώ.. και άς είμαι "φοβισμένη" με όλα όσα γίνονται γύρω μου, μέσα μου...

:-)

Αχαριστία VS Ρεαλιισμός..

Αλήθεια τι σημαίνει "αχαριστία"..???

Σίγουρα ο καθένας μας τη λαμβάνει διαφορετικά, με άλλα κριτήρια.. Αναρωτιέμαι λοιπόν εγώ άν τη λαμβάνω σωστά ή εντελώς λανθασμένα..

Νομίζω οτι μερικές φορές είμαι υπερβολική, ζητάω υπερβολικά πράγματα.. με αποτέλεσμα να κρίνω και να φέρομαι λάθος..

Άλλες παλι φορές νιώθω οτι έχω δίκιο και πως οι άλλοι είναι "αχάριστοι".. αυτό με μπερδεύει.. ώρες ώρες σκέφτομαι μήπως εγώ "περιμένω" πράγματα που οι άλλοι δεν μπορούν να μου τα δώσουν.. Μήπως πάλι αυτά που ζητάω είναι τα απολύτως "αυτονόητα" και φυσιολογικά..

Δεν μπορώ να το ερμηνεύσω.. αυτό που μπορώ χωρίς καμία αμφιβολία, είναι το να αισθάνομαι άσχημα όταν συμβαίνει αυτό..
Γκρ...

Χρώματα παντού..no 2..

Στη ζωή μας πρέπει κάθε μέρα να προσθέτουμε το χρώμα..

Το χρώμα μας δίνει ζωντάνια και κέφι,έτσι χωρίς κάποιο συγκεκριμένο λόγο.. Μας δίνει όρεξη για προσπάθεια και ζωή...

Όμως τι είναι ακριβώς "χρώμα"..???Μπορεί για κάποιον να σημαίνει ακρβώς η κυριολεκτική του σημασία, πάνω σε ένα αντικείμενο, σε ένα ρούχο, σε κάτι που να σε ανανεώνει...

Για άλλον "χρώμα" μπορεί να σημαίνει μια νέα εμπειρία, κάτι νέο μέσα στην ημέρα το οποίο σε γεμίζει και σε κάνει να νιώθεις ανανεωμένος...

Για άλλους πάλι χρώμα μπορεί να δίνουν οιάνθρωποι γύρω τους..

Η λέξη χρώμα σημαίνει κάτι σαν.. "ελπίδα" μέσα στην καθημερινότητα μας.. Όπως και να την αντιλαμβάνεται ο καθένας μας, από την κυριολεκτική μέχρι και την μεταφορική του σημασία...

..................................................................

Σκεφτείτε να φοράγαμε μόνο άσπρα ή μαύρα χρώματα, να βλέπαμε ταινίες μόνο ασπρόμαυρες, να μην υπήρχαν παράθυρα και να μην μπορούσαμε να διακρίνουμε τα χρώματα έξω, να είχαμε ακόμη ασπρόμαυρες φωτογραφίες..

Δε λέω, ωραίο το ασπρόμαυρο και εκφραστικό, μα τα "χρώματα" δίνουν.. ζωντάνια στην καθημερινότητα μας.. Όπως τα αντιλαμβάνεται ο καθένας μας...

Ότι γίνεται..δεν μπορείς να το πάρεις πίσω..-κουβάρι..

Ότι γίνεται σε αυτή τη ζωή δεν μπορεί να ξανάρθει πίσω.. ή καλύτερα οτι περνάει δεν ξαναγυρίζει πίσω..

Η κάθε στιγμή που ζούμε είναι δική μας, και δεν θα ξανάρθει..αυτό το δευτερόλεπτο που πέρασε "χάθηκε"..- λόγια μιας φίλης μου που συνηδειτοποίησε μερικά προσωπικά πράγματα..

Γιατί το λέω αυτό???Τα χρόνια περνάνε τόσο γρήγορα,μα τόσο γρήγορα..είναι κρίμα να αφήνουμε τις στιγμές να περνάνε έτσι, νιώθοντας φόβο για τις στιγμές που θα έρθουν.. - αυτό το λέω πάλι καθαρά για μένα...
Διότι έτσι χάνουμε και τις "τωρινές" μας στιγμές...

Μα γιατί τα λέω αυτά?Δεν ξέρω πραγματικά...(σκέψη εντελώς ξαφνική μέσα στο τράμ..)

:-)

Δωρεές για τους πληγέντες..

Αριθμός κατάθεσης

Ο αριθμός της κατάθεσης για τους πληγένετες είναι ο εξής:
2341103053 σε οποιαδήποτε τράπεζα.

Εθνικό πένθος

........................................................................................

Δεν έχώ λόγια για αυτό που συμβαίνει εδώ και δυο μέρες.. Μέρες που ολόκληρη η Ελλάδα θα ήθελε να ξεχάσει, να μην είχαν συμβεί..Διότι αυτή η καταστροφή, πέρα από τις υλικές ζημιές- που τόσος κόσμος πλέον δεν έχει ΤΙΠΟΤΑ-πέρα από τις οικολογικές καταστροφές, χάθηκαν οι ζωές 53 ανθρώπων.. Ανθρώπων που προσπαθούσαν απλά να κάνουν το αυτονόητο..να ζήσουν..

Δεν έχω λόγια μόνο θλίψη..δεν μπορώ να κατηγορήσω τίποτα και κανέναν..δεν με νοιάζει αυτή τη στιγμή..μόνο πόνος..

Εύχομαι και ελπίζω να σταματήσουν όσο πιο άμεσα γίνονται οι φωτιές,για να μην θρηνήσουμε και άλλους ανθρώπους..

25 Αυγούστου- μια μέρα που κανείς μας δεν πρόκειται να ξεχάσει..
........................................................................................

Βουτιά στα βαθιά..χωρίς "ανάσα"..

Διακοπές τέλος..οι ωραιότερες μέχρι τώρα...δεν έχω κανένα παράπονο-θα ήμουν αχάριστη..

Όμως η επιστροφή ήταν πολύ απότομη..βουτιά στα "βαθιά"..

Με το που επιστρέφω λοιπόν κατευθείαν δουλειά, εκλογές, προβληματισμός..

Και δε φτάνουν όλα αυτά.. έχω να αντιμετωπίσω και τον ίδιο μου τον εαυτό.. Τι εννοώ..??? Φόβους και σημαντικές αποφάσεις... Ξαφνικά ένιωσα οτι δεν μπορώ να πάρω ανάσα.. Δεν είμαι "σίγουρη" για τίποτα.. τι έχω κάνει λάθος, τι σωστό, τι μου αρέσει, τι οχι.. Ούτε στην εφηβεία δεν είχα νιώσει έτσι...

I am back..and i am leaving..again..!!!

Και τώρα η επιστροφή..χχχ


Τι να πώ για την Πράγα..πραγματικά πανέμορφη.. Τα κτήρια, οι δρόμοι,το πράσινο,τόσοι κήποι, τα πάντα εκεί εχουν τόση ομορφιά..Είναι σαν να ζείς το δικό σου παραμύθι.. Είμαι πραγματικά ενθουσιασμένη..--> κάποια στιγμή θα φτιάξω κάτι σαν ημερολόγιο με φώτο.. :-)

Υγ το μόνο αρνητικό είναι οτι μπορεί να γίνεις αλκοολικός χωρίς να το καταλάβεις..μπύρα άφθονη..νερό πουθενά..χχχ

VS

Μετά λοιπόν από το πανέμορφο αυτό ταξίδι,είπαμε να παμε και σε κανά νησάκι να κάνουμε και τα μπανάκια μας..διότι καλοκαίρι χωρίς μπάνια δε λέει..

Έτσι λοιπόν περάσαν οι μέρες και δεν κατάλαβα για το πότε πέρασε φέτος το καλοκαίρι..ίσως επειδή ξεκίνησα να δουλεύω και κατάλαβα τη σημασία του καλοκαιριού και της "άδειας"..

Όμως για να μην αφήσω το καλοκαιράκι να μου φύγει έτσι, είπα να ξαναφύγω για την όμορφη Κρήτη..Χανιά, σταθερή αξία..

cu soon... :-)

Κλειστό λόγω...διακοπών!!!

Και για μας λοιπόν ήρθε η σειρά μας (περιμέναμε υπομονετικά..) να πάμε διακοπές..

Άυριο τέτοια ώρα - με το καλό- θα βρίσκομαι στην Πράγα..

Καλές διακοπές σε όλους μας..!!! :-)

Το πόδι μου..Ε, και τι έγινε λοιπόν???

Σήμερα η μέρα δεν ξεκίνησε καλά..

Εκεί που περπάταγα στο μετρό, λόγω του κόσμου είπα να αποφύγω τις κυλιώμενες σκάλες-μιας και βιαζόμουν κιόλας- και είπα να πάω με τα πόδια.. Και ξαφνικά γλιστράω και πέφτω..Μιλάμε για πόνο.. Κατευθείαν στο κόκκαλο στο γόνατο.. Bingo..!!!

Τούμπανο το πόδι και μάτωσε..Μα δεν είναι εκεί το θέμα..Με έπιασε ένας άνθρωπος-ένας καλός κυριούλης όπως λέω εγώ- και με βοήθησε να σηκωθω.. Πρώτη φορά που παθαίνω κάτι τέτοιο.. Δεν ντράπηκα, οχι καμιά σχέση..Το μόνο που σκέφτηκα ήταν.."τώρα την έκατσα..πάει η Πράγα"..

Ανυπομονώ τόσο πολύ για αυτό το ταξίδι και δεν βλέπω μπροστά μου..??? Τι να πώ.. Κι όμως σήμερα γλίστρησε και μια άλλη κοπέλα στο μετρό και κατέληξα στο συμπέρασμα οτι ίσως να μην είμαι εγώ τόσο απρόσεχτη..

Οπότε προσοχή στις σκάλες..

Πηγαίνοντας στο γραφείο πραγματικά δεν μπορούσα να το πατήσω.. Πονούσα πολύ.. Είμαι τελικά φοβιτσιάρα.. Και πιστεύω οτι ο φόβος μπορεί να προκαλέσει πολλά.. Διότι το είχα σκεφτεί μόλις 3 λεπτά πρίν.. και είπα για φαντάσου να πάθω τίποτα και να μην μπορώ να πάω Πράγα... Δεν έλεγα καλύτερα να κερδίσω το τζόκερ..- οχι γενικά δεν είμαι "γκαντεμόσπορος"...


Η δύναμη της σκέψης να το πώ, ο φόβος του ανθρώπου δεν ξέρω.. Και ενώ κλαιγόμουν βλέπω μπροστά μου έναν μουγκό που προσπαθούσε να συννενοηθεί, και είπα πόσο αχάριστη μπορώ να είμαι.. Δεν φτάνει που δεν έσπασα τίποτα, κλαιγόμουν κιόλας.. Ενώ υπάρχουν τόσα γύρω μου..


Το βούλωσα λοιπόν, φόρεσα το καλύτερο μου χαμόγελο και σταμάτησα την κλάψα...

To blog of course..!!!

Καθόμουν και έψαχνα στα blogs, και ξαφνικά είδα οτι σε αρκετά έχει τεθεί ένα πολύ ενδιαφέρον ερώτημα...To blog or not to blog..???
Μπαίνοντας στο blog του Σπύρου Αγγελόπουλου και βλέποντας την εικόνα που έχει βάλει, καθώς επίσης και στο blog kaltsovrako, dixws-telos, βρήκα πολύ ενδιαφέρον τις απόψεις περί blogs.

Βασικά τα blogs για μένα είναι γενικότερα ένας τρόπος έκφρασης των σκέψεων μας.. Είναι ένας χώρος -κάτι σαν ημερολόγιο βασικά- όπου μπορώ να εκφραστώ χωρίς να φοβάμαι, χωρίς να σκέφτομαι.. Θέλω κάτι να μοιραστώ, θέλω απλά να γράψω κάτι για να υπάρχει, ένας χώρος δικός μου..

Αυτός ο χώρος για άλλους μπορεί να υπάρχει έτσι απλά, χωρίς κάποιο ιδιαίτερο σκοπό, μπορεί όμως να εξυπηρετεί και κάτι.. Από το να κάνει διαφήμιση μέχρι και το περνάει απόψεις, να δίνει χρήσιμες συμβουλές..

Είναι όμορφο να ξεκινάς μόνο και μόνο για να έχεις το χώρο σου.. Όταν βλέπεις πως σε αυτό το χώρο έρχονται και άλλοι αναγνώστες και μοιράζονται τις σκέψεις και τις απόψεις τους, τότε είναι ακόμη καλύτερα.. Θυμάμαι το πρώτο σχόλιο που μου έκαναν.. Εκεί είπα, "ώπα, δεν είμαι μόνη μου εδώ.." Αυτό όμως δεν αλλάζει το γεγονός οτι γράφω για μένα.. απλά για να υπάρχουν καπου όλα αυτά, ακριβώς σαν ημερολόγιο.. πιο "ενημερωμένο" θα έλεγα..

Αυτό δηλαδή δεν σημαίνει πως θα πρέπει να αλλάξει ο τρόπος γραφής..

Αυτό είναι και το όμορφο των blogs.. Είναι σαν να "αποκρυπτογράφεται" ο χαρακτήρας όλων μας μέσα από αυτά...

Έτσι λοιπόν, πιστεύω πως αξίζει να... blog...

Μήπως ήρθε η στιγμή..???

Χρώματα..παντού..no 1..

Όπως όταν ήμουν μικρούλα ήθελα πάντα να επιλέγω τι μολύβια θα πάρω, πόσα και ποια ακριβώς χρώματα..

Έτσι ακριβώς και τώρα..

Θέλω όπως τότε που μπορούσα και διάλεγα τι χρώματα θα βάλω στη ζωγραφιά μου, έτσι και τώρα να μπορώ να επιλέγω τι χρώματα θα βάζω στη ζωή μου..

Διότι πιστεύω πως τα χρώματα, τόσο με την κυριολεκτική σημασία, όσο και με την μεταφορική, παίζουν σηματικό ρόλο μέσα στη ζωή μας..Πραγματικά εμένα μου φτιάχνουν τη διάθεση..

Και αυτό είναι κάτι που το επιλέγω εγώ.. μπορείς το αποτέλεσμα να μου αρέσει, μα μπορεί και οχι.. Όπως και στη ζωή άλλωστε..

Θλίψη...

Χάθηκε εν πλω λόγω έλλειψης φαρμάκων- «E» Online 09:55

Η απουσία προσωπικού και βασικών ιατροφαρμακευτικών υποδομών στην ακτοπλοΐα μας, αλλά και η αδυναμία αντιμετώπισης εκτάκτων περιστατικών σε απομακρυσμένες περιοχές, οδήγησε έναν ακόμη άνθρωπο στο θάνατο.

Όπως έγινε γνωστό, το απόγευμα της Κυριακής στο Ε/Γ-Ο/Γ ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ που εκτελούσε δρομολόγιο από Κύθνο, κατά τη διάρκεια του ταξιδιού νεαρή γυναίκα (29 ετών ή κατά αναφορές αυτοπτών 22) έπαθε κρίση επιληψίας. Στο πλοίο δεν υπήρχε γιατρός και η ίδια δεν είχε μαζί τα χάπια της με αποτέλεσμα να φθάσει στο λιμάνι του Πειραιά νεκρή.

Από καταγγελίες αναγνωστών του Ethnos.gr ωστόσο που ήταν παρόντες στο πλοίο κατά τη διάρκεια του τραγικού γεγονότος, η εικόνα που περιγράφεται είναι πολύ μελανότερη. Όπως ανέφεραν η άτυχη κοπέλα δεν έπαθε κρίση στο πλοίο αλλά είχε ήδη αλυσίδα κρίσεων όταν κάποιοι (μάλλον συγγενείς ή οικείοι) την επιβίβασαν σε αυτό, με σκοπό να τη μεταφέρουν στην Αθήνα.

Στο πλοίο (είτε μαζί της είτε ως επιβάτες) υπήρχαν γιατροί αλλά και νοσηλευτής οι οποίοι επί τρεις ώρες προσπαθούσαν να αντιμετωπίσουν τις κρίσεις με ηρεμιστικά. Όπως καταγγέλλουν, πλοίαρχος και πλήρωμα αρνήθηκαν να κάνουν έκκληση από τα μεγάφωνα για τυχόν κατάλληλα φάρμακα που θα είχε άλλος επιβάτης. Η κοπέλα εξέπνευσε τελικά μάλλον λόγω ανακοπής από τις απανωτές κρίσεις.

Σε κάθε περίπτωση, είναι εμφανές ότι μικρά νησιά όπως εν προκειμένω η Κύθνος αδυνατούν να αντιμετωπίσουν κρίσιμα περιστατικά, δεν έχουν υποδομές ή και μηχανισμό έγκαιρης κινητοποίησης για μεταφορά σε νοσοκομεία και τα πλοία που πραγματοποιούν τα ακτοπλοΐκά δρομολόγια δεν διαθέτουν υποδομές και κατάλληλα εκπαιδευμένο προσωπικό για την αντιμετώπισή τους.

www.ethnos.gr

Σήμερα λοιπόν πρωί πρωί μίλησα με μια φίλη μου και μου είπε το συμβάν αυτό.. Ήταν στο ίδιο πλοίο.. Οχι όμως μονάχα αυτό...Η φίλη μου αυτή βρίσκεται στα αρχικά στάδια της επιληψίας και προσπάθησε να βοηθήσει.. Μου είπε οτι ζητήθηκε από τα μεγάφωνα να φέρει όποιος επιβάτης είχε μαζί του επιληπτικά φάρμακα.. Και πήγε.. άκουσε πολλά ευχαριστώ από τον πατέρα της.. αφού δάκρυσε.. Μα δυστυχώς είχε κάνει τόσες κρίσεις που δεν μπορούσε να αναπνεύσει..και το αποτέλεσμα το διαβάσαμε πιο πάνω..

Το απαράδεκτο στην όλη υπόθεση είναι οτι το πλήρωμα δεν έκανε τίποτα γι να φέρουν ένα ταχύπλοο, ένα ελικόπτερο κάτι...Παρακάλαγαν οι συγγενείς της άτυχης κοπέλας να κάνουν κάτι..Μα τίποτα...

Δεν ξέρω τι να πώ..αυτό που ξέρω είναι οτι επειδή και η φίλη μου έχει το ίδιο ακριβώς πρόβλημα, άν και σε αρχικό στάδιο μπορεί να συμβεί, την έπιασαν τα κλάματα διότι μπήκε στη θέση της κοπέλας..

Δεν ξέρω άν θα πρέπει να υπάρχει γιατρός σε κάθε πλοίο, ή καλύτερη οργάνωση..Εγώ αυτό που ξέρω είναι οτι χάθηκε μια ζωή χωρίς καμιά προσπάθεια ουσιαστική για να κρατηθεί στη ζωή...Η επιληψία είναι κάτι που μπορεί να σε βρεί στα καλά καθούμενα, και δυστυχώς έχει αναπτυχθεί πάρα πολύ στην Ελλάδα..

Ρίξτε μια ματιά σε αυτό το site

Harry Potter..

Σήμερα λοιπόν βγήκε και στην Ελλάδα το τελευταίο βιβλίο του Harry Potter..Έκλεισε ο κύκλος της..μαγείας...

Άκουσα λοιπόν την επιθυμία του αδερφού μου και πήγα να του αγοράσω το βιβλίο..Μπαίνοντας στο βιβλιοπωλείο λοιπόν δε μπορείτε να φανταστείτε το τι γινόταν...Παιδάκια έτρεχαν με τόση ανυπομονησία για να ζητήσουν το βιβλίο...Οι πωλήτριες είχαν ζωγραφίσει στα πρόσωπα τους τα αρχικά του HP..

Αναμένεται λοιπόν και η 5η ταινία όπου εδώ στην Ελλάδα θα έρθει καθυστερημένα για τους μικρούς μα και τους μεγάλους...Η πρεμιέρα είναι στις 21 Αυγούστου..

Δεν μπορώ να πώ οτι έχω διαβάσει τα βιβλία,μα δεν ξέρω γιατί, από περιέργεια θα το ήθελα..607 σελίδες το τελευταίο βιβλίο..πρέπει να έχεις πολύ θέληση πάντως για να το διαβάσεις..

Όσον αφορά τις ταινίες τις έχω δεί όλες και ανυπομονώ να δώ και αυτήν, για την οποία λένε οτι είνaι αkόμη πιο καλή και από την προγούμενη..

Περιμένουμε λοιπόν...

No comment...

Prague..Chech Republic..Ετοιμάζω ταξίδι....

Prague..Old Town..


Απλά ανυπομονώ..

6άδα...χωρίς τύψεις..και χαμόγελα....χχχ

Dunkin' Donuts

Περνάς από Γλυφάδα και δεν μπορείς να αντισταθείς σε μια γρήγορη στάση στα Dunkin' Donuts..

Κυρίως άν σου το έχει ζητήσει ο μικρός σου αδερφός...

Πραγματικά οτι πρέπει για.."δίαιτα"..Είναι σαν να τρώς ένα γεύμα,τόσο χορταστικό...

Καμιά φορά χρειάζεται όμως και το γλυκό, αρκεί να μην το παρακάνεις...Για αυτό λοιπόν παίρνεις την 6άδα και τη φέρνεις σπίτι.. Όταν βλέπεις πως σε περιμένει ο αδερφός σου στις 1.00 για να φάει, και τρώει σαν μικρό παιδάκι...τότε πραγματικά χαμογελάς...

Διότι ναι, μπορείς να χαμογελάσεις και με κάτι τέτοιο, τόσο απλό...

Για να μην ξεχνιόμαστε:The short film live earth end of world

Μαζί σου να χορέψω απ'την αρχή τα βήματα..

Δεν είναι αργά για θαύματα..

..........................................................................

Οχι πάλι ρε παιδιά...

Πάλι τα ίδια.. Πιάσαμε τον Υμμητό τώρα.. ε, αυτό είχε μείνει..

Δηλαδή οκ, να καούν όλα πια να δω τι θα καταλάβουμε..

Πραγματικά αυτή τη στιγμή δεν στεναχωρήθκα, μα νευρίασα.. Να μην αφήσουμε καθόλου πράσινο, να κινδυνέψουν και άλλοι πυροσβέστες στη φωτιά οκ.... Δηλαδή τι μυαλά είναι αυτά ρε γαμώτο..??? Έλεος πια..


Για περισσότερα

Το εγχειρίδιο του Πολεμιστή του Φωτός..

Δεν ξέρω πως βρέθηκε αυτό το βιβλίο στα χέρια μου,πραγματικά τυχαία..Δεν είχα κάτι καλύτερο να κάνω και λέω από το να κάθομαι άς το διαβάσω..

Μου άρεσε πάρα πολύ ο τρόπος σκέψης του Paulo Coelho..Μετά τον Αλχημιστή δεν είχα διαβάσει άλλο του βιβλίο,παρόλο που λένε οτι έχει πολλά ακόμη ενδιαφέρον βιβλία..

Πολεμιστής του φωτός.. Αλήθεια τι είναι..??? Υπάρχει ή οχι..??? Από όλο το βιβλίο, ξεχωρίζω τα εξής:

-->Ο πολεμιστής γνωρίζει πως είναι ελεύθερος να επιλέγει οτι επιθυμεί..

-->Δέχεται τα πάθη του και τα ζεί έντονα..

-->Δεν παραιτείται από τον ενθουσιασμό της κατάκτησης..

-->Ξεχωρίζει το παροδικό από το μόνιμο..

-->Κάθε χτύπημα του εχθρού,γίνεται μάθημα άμυνας..

-->Διακινδυνεύει την καρδιά του μόνο για κάτι που αξίζει τον κόπο..

-->Η επανάληψη εμπειριών έχει έναν και μοναδικό στόχο: Να διδάξει αυτό που δεν εννοεί να μάθει..

-->Για να πιστέψει στο δρόμο του, δεν έχει ανάγκη να αποδείξει πως ο δρόμος του άλλου είναι λανθασμένος..

-->Εφόδια: πίστη, ελπίδα, αγάπη..


Αυτά μου άρεσαν,δεν ξέρω πιο συγκεκριμένα γιατί τα έγραψα..Έτσι γαι να υπάρχουν εδώ,χωρίς λόγο..

Γελλάσαμε..???

Γελλάς..!!! ΕΊχα ακούσει οτι κυκλοφορεί σήμερα για πρώτη φορά μια τέτοιου είδους εφημερίδα..!!!






Έτσι λοιπόν είχα ενθουσιαστεί και μόνο με την ιδέα οτι επιτέλους κυκοφορεί κάτι εντελώς ερασιτεχνικό και..χιουμοριστικό..powered by bloggers..

Το θυμήθηκα λοιπόν και πήγα και την αγόρασα...Αλλά...

Αποτέλεσμα: Να απογοητευτώ,καθώς δεν είδα τίποτα που να δείχνει οτι βασίζεται σε bloggers.. Ίσως βιάστηκα,δεν ξέρω, μα καθώς διάβαζα και σε πολλά blogs, απογοητεύτηκαν και πολλοί άλλοι..- Έστω να αναγράφεται από ποιο blog έχουν γράψει το συγκεκριμένο άρθρο..Αυτό περίμενα και εξάλλου για αυτό ήθελα να αγοράσω την εφημερίδα..

Είχα κάποια "αστεία",μα ήταν..ανούσια, μονότονα..

Πιστεύω οτι και οι περισσότεροι περίμεναν κάτι εντελώς διαφορετικό.. Αυτό που διαφήμιζαν δηλαδή,και οχι αυτό που διαβάσαμε.. Παραπλάνηση να το πώ, λάθος διαφήμιση να το πώ..???

Δεν ξέρω, πάντως δε νομίζω οτι τα πήγε και ιδιαίτερα καλά για πρώτη κυκλοφορία..

Σχόλια: Δάκρυσα με την ΓΕΛΛΑΣ..., ΔΕ ΓΕΛΛΑΣ-ΑΜΕ ΚΑΘΟΛΟΥ, Στα περίπτερα η πρώτη Γελλάς

Όσον αφορά το κόστος..τσιμπημένο...3 ευρώ..!!! με αποσμητικό για το αμάξι.. που έμεινε αλλού κιόλας και δεν το πήρα..!!!χχχ

My place to go...

Καθαρό περιβάλλον χωρίς καπνούς,νόστιμες γεύσεις..Άν ήταν και λίγο πιο οικονομικές οι τιμές θα ήταν το τέλειο μέρος..!!!

Starbucks

Άμμος.. Γύρισε πίσω..

Αυτό το τραγουδάκι μου αρέσει πολύ.. έτσι χωρίς λόγο.. και ας είναι.."αρνητικό".. :-)


Ωραία χροιά φωνής..

88 Λεπτά..

Σήμερα Πέμπτη..
Κλασική μέρα για σινεμά, μιας και έχει τις καινούριες προβολές...
Είχα δεί αυτήν την ταινία στα τρέιλερ, μα δεν περίμενα να είναι και τόσο καλή.. Θρίλερ - παρόλο που δεν με τρελαίνουν - μα πολύ έξυπνο..

Κλασικά πολύ καλός και σε αυτήν την ταινία ο Άλ Πατσίνο..!!!

Σε κρατάει συνέχεια σε αγωνία αφού προσθπαθείς να καταλάβεις τι γίνεται στην πραγματικότητα και οχι σε αυτά που φαίνονται..

Για περισσότερα

Μια χάρη θέλω μόνο...xxx

Μου ήρθε αυτό το email και πραγματικά το βρήκα αστείο...

Το ανοίγω και γράφει:
"Την άλλη βδομάδα θα πάρω 5 μέρες άδεια και θα φύγω από το σπίτι..

Μήπως θα μπορούσες να μου ποτίζεις κάτι γλαστρούλες που έχω???"

Και βλέπω συνημμένη αυτήν την εικόνα: