Κι όμως..στις καθημερινές στιγμές σε θέλω κοντά μου πιο πολύ..τις πιο απλές..πιο..αληθινές..
Να ξέρω οτι την μοιράζεσαι μαζί μου και να ανυπομονώ να τρέξω στην αγκαλιά σου να σου πώ απλά το πως πέρασα την ημέρα μου..
Έτσι είναι..
Η μέρα φεύγει..μα η αγκαλιά μένει..
Τρίτη, Μαρτίου 13, 2007
Στις καθημερινές στιγμές είναι που..
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
11 σχόλια:
αυτή η αγκαλιά πόσο όμορφο πράγμα που είναι και πόσο την αρνιόμαστε να πάρει. ξέρεις όσο δύσκολο είναι πια να αφεθείς σε μία αγκαλιά έχει γίνει αντίστοιχα δύσκολο να αγκαλιάσεις κάποιον/α.
Δεν είναι δύσκολο..μέσα στην αγκαλιά αυτού που αγαπάς.."χάνεσαι"..εκεί νιώθεις ασφάλεια..και ένα αίσθημα..σαν να μην υπάρχει γύρω σου ούτε κόσμος ούτε προβλήματα,τίποτα..
Αυτόε ίναι το όμορφο..να έχεις μια αγκαλιά δική σου..οχι απλά για να την έχεις..μα για να νιώθεις αγάπη και έρωτα..συναισθήματα που είναι μοναδικά..
χχχ
Πάρε με απόψε αγκαλιά
κάνε με να ζήσω αληθινά
Se katalabainw apoluta.
Polu omorfo to post sou :) kai to proigoumeno ;)
thn eikona esu tin zwgrafises??
@par...alogos
έτσι έτσι..όπως λέει και το τραγούδι..δεν είναι τυχαίοι οι στίχοι..
χχχ
@innersilence
Thanks..!!!
Υγ χχχ οχι δεν την έφτιαξα εγώ..από το ίντερνετ την πήρα,μα μακάρι να την είχα ζωγραφίσει...!!!είναι πολύ ωραία εικόνα!!!
Είναι πολύ όμορφο να ξέρεις ότι υπάρχει κάποιος που όταν γυρίσεις θα σε αγκαλιάσει. Σου δίνει δύναμη και κουράγιο να συνεχίσεις τη μέρα σου μέχρι να βρεθείς στην αγκαλιά του.
Να είμαστε φίλοι μου όλοι καλά
@agorafoviagr
Ακριβώς αυτό..!!!
Και είναι επίσης πολύ όμορφο να προσφέρεις και εσυ μια αγκαλιά..!!!
χχχ
1)Θυμάμαι μια ταινία, καναδικής παραγωγής που είχα δει σε ένα παρακμιακό κινηματογράφο των Εξαρχείων. Λεγόταν νομίζω πέντε αισθήσεις.
Σε μία σκηνή μπαίνει ένας νεαρός σε ένα φυσικοθεραπευτήριο και λέει στην φυσικοθεραπεύτρεια.
- Σας παρακαλώ κάντε μου ένα μασάζ. Έχουν να με αγγίξουν χρόνια.
Όχι δεν το εννοούσε ερωτικά. Εννοούσε το χάδι. Του είχε λείψει η ανθρώπινη επαφή.
Μάλιστα την ώρα που του έκανε μασάζ τον έδειχνε που ήταν λίγο πριν το κλάμα.
2)Ψυχιατρικές έρευνες έχουν δείξει ότι η άρνηση της αγκαλιάς σε ένα άτομο είναι παράγοντας κατάθλιψης. Θεωρείται από τις χειρότερες τιμωρίες. Κι όμως πονάει περισσότερο από το μαχαίρι.
Ξέρεις... Νομίζω ότι έχουμε υποτιμήσει ως κοινωνία την ανθρώπινη επαφή. Νομίζουμε ότι αυτά είναι για τους ευαίσθητους, φλώρους κτλ. Κι όμως όλοι έχουμε την ανάγκη αυτού του πράγματος. Σκέψου πόσο καλύτερα νοιώθει ένα ηλικιωμένο άνθρωπο όταν πάνε και το αγκαλιάζουν. Ούτε lexotanil χρειάζεται τότε ,ούτε τίποτε άλλο.
Έχεις απόλυτο δίκιο..οι περισσοότεροι άνθρωποι πλέον δεν έχουν-έτσι τουλα΄χιστον πιστεύουν-την ανάγκη για αγκαλιά,για μια γλυκία κουβέντα..και άν είναι δυνατόν κάτι τέτοιο πέρα ώς πε΄ρα ανθρώπινο αν θεωρείται από κάποιος "αδυναμία"..
Αδυναμία είναι να μην μπορείς να εκφραστείς και να φοβάσαι να δείξεις όλα όσα κρύβεοςμέσα σου..Αυτό θερωώ αδυναμία..και τίποτα άλλο..
Όσο για τους ηλικιωμένους ανθρώπους όντως μια αγκλιά είναι το καλύτερ φάρμακο..και δεν είναι κακό να προσφέρεις χαρά σε ανθρώπους..
Τρελαίνομαι για αγκαλιές. Αλλά όχι χαλαρές, θέλω να νοιώθω ότι πνίγομαι, ότι δεν μπορώ να ανασάνω, ότι τα κόκκαλά μου πάνε να σπάσουν. Αυτές μάλιστα! Αυτές τις θυμάμαι για πάντα..
@sunshine
Αυτές οι αγκαλιές είναι και οι πιο "δυνατές"..οι πιο..ουσιαστικές,γεμάτο συναισθήματα..
Όντως τις θυμάσαι και σαν άγγιγμα,μα και σαν...στήριγμα..!!!
Δημοσίευση σχολίου