Εμείς επιλέγουμε....

Σήμερα η μέρα μου δεν ξεκίνησε καλά...

Ήμουν στο τράμ το οποίο ήταν γεμάτο, και καθώς κατέβηκα συνειδητοποίησα οτι μου έκλεψαν το κινητό μου.. αυτό ήταν.. είναι που έχω και πολύ "στενή "σχέση με το κινητό μου, τις επαφές , τα μηνύματα, φώτο, τα πάντα... Το πόσο στεναχωρήθηκα ούτε εγώ δεν θα μπορούσα να το φανταστώ.. είναι πολύ άσχημο συναίσθημα να σε κλέβουν.. είναι το "γιατί"?, με το έτσι θέλω, μα δεν είναι δικό σου κτλ... κι όμως, δεν το είχα ξανα αισθανθεί κι ούτε θέλω.. είναι κρίμα.. είναι κρίμα επειδή κάποιοι με το έτσι θέλω αποκτούν κάτι που εσύ αγαπάς τόσο..μπροεί να ακούγεται χαζό,μα μου λείπει το κινητό μου..για την ακρίβεια όλοι οι αριθμοί εκείνοι που στέλνουν τα μημύματα..μηνύματα που με κάνουν να χαμογλεώ και να νιώθω κοντά μου άτομα που δεν μπορούν να είναι...

Κι όμως τελειώσε νιώθοντας...γεμάτη...

Πώς γίνεται αυτό? άν εξαιρέσουμε το κινητό μου, η 1η μέρα στη δουλειά μου ήταν μπορώ να πώ..γεμάτη.. δεν ήταν αυτό που φοβόμουν, μήπως δεν μου αρέσει ,δεν με γεμίζει... μήπώς όλοι μου οι φόβοι με "σκεπάσουν" και δεν αφήσω τον εαυτό μου να .."δώσει"..από τη συνεργασία μέχρι την όρεξη μου για να μάθω, να προσφέρω... και είναι πολύ όμορφο συναίσθημα αυτό...

Έτσι το βράδυ που γύρισα σπίτι χαμογελούσα καθώς σκεφτόμουν τη δουλεια, μα στεναχωριόμουν όταν θυμόμουν το κινητό μου..Μα αύριο είναι μια νέα μέρα...και...δεν έχω άλλο κινητό να μου κλέψουν...χχχ

Πάντα αισιοδιξία..σε αυτή τη ζωή τουλάχιστον..αλλιώς..δεν παλεύεται..!!!