Και συνεχίζεις..συνεχίζεις..

Υπάρχουν περίοδοι στη ζωή σου που δεν θές να κάνεις τίποτα, αρνείσαι το παραμικρό.. Εγώ τουλάχιστον έχω περάσει από αυτή τη "φάση".. Εκεί είναι που χρειάζεσαι ένα μικρό "σπρώξιμο" από κάποιον.. Μα αναρωτιέσαι.. Και άν κάποια στιγμή δεν υπάρχει αυτός ο κάποιος,τι θα κάνεις? Θα κάτσεις έτσι να περιμένεις και να αφήνεις τη ζωή σου να περνάει έτσι..???
Διότι πολλές φορές έχω νιώσει να βλέπω τη ζωή μου να περνάει τόσο γρήγορα και
εγώ απλά να την κοιτάζω,ή άλλες φοράς να τρέχω να την
προλάβω..












Και ενώ εσύ είσαι σε αυτήν την προσπάθεια, κάποια στιγμή έρχεται η ώρα που αναρωτιέσαι: και τι άλλο μπορώ να κάνω, τι εκδοχές έχω στη ζωή μου..??? Εκεί αρχίζει το τρέξιμο του μυαλού.. Τι εννοώ? Ξαφνικά μέσα στο μυαλό σου έχουν περάσει όλες οι πιθανές εκδοχές και το χειρότερο??? Μπορεί να μην σου αρέσει και καμιά.. Ή ακόμη και να σου αρέσει αγχώνεσαι με το πώς θα την αποκτήσεις αυτήν την εικόνα..












Κάποια στιγμή όμως θα "πρέπει"να φτάσεις και συ στον "προορισμό" σου.. Και ουσιαστικά δεν υπάρχει "πρέπει", απλά εσύ θα το λάβεις έτσι,για να συμβεί..Και όταν αυτό θα είναι το σωστό,τότε θα είναι και"λυτρωτικό"..