Παιχνίδια με μικρά..

Τι όμορφο που είναι να παίζεις με μικρά παιδάκια..συγκεκριμένα με τη βαφτιστήρα μου που είναι 6 χρονών..

Ξεκινάς με κρυφτό,καταλήγεις να βλέπεις καρτούν και κλείνεις το "πρόγραμμα" παίζοντας ταμπού και μάντεψε ποιος..!!!

Αυτό που είναι τέλειο όμως είναι το να βλέπεις το πώς σε κοιτάει..σαν να σε θαυμάζει,να σε ακούει ότι και να πείς και στο τέλος να σε αγκαλιάζει σαν να έχει σφιχτά στα χέρια της όλο τον κόσμο...Η μαγεία των παιδκών χρόνων και γενικότερα των παιδιών..

Είναι όμορφο να ξεφεύγεις λίγο από όλα όσα σε κάνουν να νιώθεις ώριμος και μεγάλος, και οχι παιδί..Είναι όμορφο να έχεις αφήσει στην άκρη το κινητό σου και να κάνεις πέρα αυτούς που καμιά φορά σε θλίβουν..ίσως και χωρίς τη θέληση τους,μα σε θλίβουν..

Μικρούλα...ξέρω οτι σου υποσχέθηκα σύντομα σινεμά...

χχχ

Αέρας και...delete..

Κάθομαι μπροστά στον υπολογιστή διότι δεν μπορώ να κοιμηθώ από τόσο αέρα που έχει..Πάντα δεν μου άρεσε ο αέρας,μικρή με φόβιζε κιόλας (ίσως λιγάκι και τώρα)..

Όταν φυσάει έτσι μου έρχονται στο μυαλό όλα όσα με ενοχλούν,με πληγώνουν,"ρίχνουν"..δεν ξέρω γιατί γίνεται αυτό..Απλά τυχαίνει..???Ή το προκαλώ εγώ..???

Πάντως σήμερα συνηδειτοποίησα κάτι...Τελικά όλα είναι θέμα οπτικής γωνίας και μυαλού..Τι θέλω να πώ με αυτό?Παλιότερα θα άφηνα τον εαυτό μου να "πληγωθεί" ή "πειραχτεί" πιο εύκολα απότι σήμερα..Τώρα δεν θα το αφήσω να με επηρεάσει τόσο..-->πάντα μιλάμε για "ασήμαντα" πράγματα που καμιά φορά όμως όταν τα επεξεργάζεσαι πολύ, γίνονται σημαντικά..

Προσπαθώ (και με μεγαλύτερη επιτυχία απότι παλιά) να κάνω...delete όλα όσα με στεναχωρούν και όλους όσους το κάνουν αυτό...Ίσως παραμένουν στο..recycle bin, ίσως πάλι και οχι..

Το κυνήγι της ευτυχίας..

Χθές πήγα για ακόμη μια φορά σινεμά (γνωστή ώς film buff..) και είπα να δώ αυτήν την ταινία..είχα δεί το trailer και μου φαινόταν αρκετά καλή..

Ε λοιπόν, ήταν μια ταινία που δεν θα ξεχάσω..τρομερή ερμηνεία του Will Smith μα και του γιού του(αυτός στην εικόνα είναι ο αληθινός του γιος).Πρόκειται για δράμα το οποίο κυριολεκτικά το ζείς..Πραγματικά είχα ταυτιστεί με τον πρωταγωνιστή..Αυτή η ταινία σε κάνει να αναθεωρείς κάποια πράγματα καθώς και οτι τίποτα δεν είναι δεδομένο..Πρέπει να παλεύεις πολύ για αυτό που θές, και θα το πετύχεις άν πιστέψεις πραγματικά σε αυτό, παρόλες τις δυσκολίες..


Αυτό που ειπώθηκε στην ταινία και μου άρεσε πολύ: "Ποτέ μην αφήσεις κανέναν μα κανέναν να σου πεί τι δεν μπορείς να κάνεις..Και άν σου πεί κάποιος κάτι τέτοιο είναι επειδή δεν μπορεί να το κάνει ο ίδιος"...

Όλα γύρω σου γυρίζουν..

Όπως λέει και ένα τραγούδι.."Όλα γύρω σου γυρίζουν, σκέψεις, λέξεις, σχέσεις, όλα.. Όλα γύρω σου γυρίζουν, μέρες, νύχτες, μήνες, χρόνια..Όλα στα ζητώ στα δίνω..λάθη, πάθη, τρέλα, όλα..Όλα στη ζωή μου είσαι..Γέλιο, δάκρυ όλα είσαι εσύ"..

Αυτοί οι στίχοι μου αρέσουν πάρα πολύ..Μου δημιουργούν μια αισιοδοξία..ίσως γιατί είναι όμορφο το να είσαι ερωτευμένος..να νιώθεις..να ζείς..

Μετά από ένα πολύ όμορφο 3ήμερο στο Πατρινό καρναβάλι, ένιωσα πάλι σαν μικρό παιδί..σαν να μην έχω υποχρεώσεις, απλά να έχω αφεθεί και να φεύγω, να περπατάω κρατώντας μου άλλοι το χέρι, και να νιώθω τόσο..ανέμελα, τόσο ζεστα..

Είναι όμορφο το να γίνεσαι παιδί..ξανά και ξανά..χρειάζεται..ακόμη και σε πιο μικρες ηλικίες..θα μου πείς πόσο μάλλον σε μεγαλύτερες..

Είναι ακόμη πιο όμορφο όμως όταν σε αυτό το "τρελό και παιδικό ταξίδι" έχεις δίπλα σου αυτόν που θές..αυτόν που επιλέγεις εσύ ώς.."συνεπιβάτη"..στις εμπειρίες αυτές,στην τρέλα..

Διότι τελικά η ζωή θέλει τρέλα..τρέλα και θέληση..με αυτά τα δύο έχεις ένα εισιτήριο με πολύ καλή θέση για το ταξίδι της ζωής..

Ποδήλατο και...ζωή..

Τι θέλω να πώ με αυτό???

Κάθε μέρα που περνάει.. δεν είναι όλες τόσο καλές, τόσο όμορφες και ευχάριστες.. Όλες τις μέρες όμως προσπαθούμε να προλάβουμε τόσα πράγματα.. Και είναι λογικό, είναι στη φύση του ανθρώπου να έχει κάποιες "υποχρεώσεις"..

Όμως, όπως είχα ακούσει και στη σιρά singles: "Δε γίνεται να θές να τα προλάβεις όλα.. δεν μπορείς, είναι αδύνατο.. κάπου σαν άνθρωπος θα κλατάρεις.. Και να το παράδειγμα.. Πάνω σένα ποδήλατο πόσα άτομα χωράνε? 2,3 το πολύ.."

"Όταν πάς να βάλεις πιο πολλά το ποδήλατο θα πέσει, θα ντελαπάρει.. Έτσι λοιπόν και με τις υποχρεώσεις του ανθρώπου.. Όταν έχεις αναλάβει τόσα πολλά, ταυτόχρονα ή θα κλατάρεις εσύ ή δεν θα μπορείς να είσαι καλός σε τίποτα από όλα αυτά.."

Έτσι λοιπόν, αναγκαζόμαστε να βάλουμε προτεραιότητες στη ζωή μας.. Αυτό όμως είναι το δύσκολο.. Όταν θές-προσπαθείς να τα προλάβεις όλα και ταυτόχρονα να είσαι το ίδιο καλός σε όλα.. Μάλλον τελικά δε γίνεται κάτι τέτοιο, τουλάχιστον οχι στον ίδιο βαθμό..

Τι γίνεται όμως όταν φοβάσαι να πάρεις κάποιες αποφάσεις, διότι απλά σκέφτεσαι τα αποτελέσματα τους? Εκεί είναι το δύσκολο.. να ξεπεράσεις το φόβο σου.. Και καμιά φορά χρειάζεσαι ένα μικρό "σπρώξιμο".. τίποτα άλλο, και μετά παίρνεις μπροστά..

Έτσι και με μένα.. είμαι νομίζω στη φάση του.."σπρωξίματος".. Μετα δεν έχω καμία αμφιβολία οτι θα τα καταφέρω.. Είναι θέμα απόφασης λοιπόν, που δεν πρέπει να την αφήσω να αποφασίσει αυτή για μένα, μα εγώ..

................

Oh...tonight..you killed me with your smile...

Love is in the air...

Θέλω να γράψω και να πώ τόσα..

Θέλω να γράψω και νιώθω οτι έχω να πώ τόσα,μα πλέον δεν μου βγαίνει..

Νιώθω πολύ περίεργα..κάπως μαγκωμένη,να μην μπορώ να κουνηθώ..Ίσως το οτι είμαι άρρωστη,δε βοηθάει και αυτό,ίσως το οτι βλέπω πράγματα που δεν μου αρέσουν,ίσως κάποιες σκέψεις μου,κάποιες "ανακαλύψεις"..που..πονάνε..Δεν ξέρω το τι φταίει..Κανονικά θα έπρεπε να ήμουν καλά..μα μετά σκέφτομαι,δεν υπάρχουν πρέπει τελικά σε αυτά που σκεφτόμαστε..οχι δεν υπάρχουν..απλά νιώθουμε...και όταν νιώθεις κάτι από κάπου θα προκύπτει..

Ναι κάνω και γω λάθη μα τα πληρώνω ακριβά..

Έξοδος κινδύνου..???

Και συνεχίζεις..συνεχίζεις..

Υπάρχουν περίοδοι στη ζωή σου που δεν θές να κάνεις τίποτα, αρνείσαι το παραμικρό.. Εγώ τουλάχιστον έχω περάσει από αυτή τη "φάση".. Εκεί είναι που χρειάζεσαι ένα μικρό "σπρώξιμο" από κάποιον.. Μα αναρωτιέσαι.. Και άν κάποια στιγμή δεν υπάρχει αυτός ο κάποιος,τι θα κάνεις? Θα κάτσεις έτσι να περιμένεις και να αφήνεις τη ζωή σου να περνάει έτσι..???
Διότι πολλές φορές έχω νιώσει να βλέπω τη ζωή μου να περνάει τόσο γρήγορα και
εγώ απλά να την κοιτάζω,ή άλλες φοράς να τρέχω να την
προλάβω..












Και ενώ εσύ είσαι σε αυτήν την προσπάθεια, κάποια στιγμή έρχεται η ώρα που αναρωτιέσαι: και τι άλλο μπορώ να κάνω, τι εκδοχές έχω στη ζωή μου..??? Εκεί αρχίζει το τρέξιμο του μυαλού.. Τι εννοώ? Ξαφνικά μέσα στο μυαλό σου έχουν περάσει όλες οι πιθανές εκδοχές και το χειρότερο??? Μπορεί να μην σου αρέσει και καμιά.. Ή ακόμη και να σου αρέσει αγχώνεσαι με το πώς θα την αποκτήσεις αυτήν την εικόνα..












Κάποια στιγμή όμως θα "πρέπει"να φτάσεις και συ στον "προορισμό" σου.. Και ουσιαστικά δεν υπάρχει "πρέπει", απλά εσύ θα το λάβεις έτσι,για να συμβεί..Και όταν αυτό θα είναι το σωστό,τότε θα είναι και"λυτρωτικό"..

Χμμμ..

"Είναι ωραίο να κάνεις όνειρα..Κι άν πιστέψεις πραγματικά σε αυτά,που ξέρεις..
Μπορεί να βγούν και αληθινά.."


Έτσι λοιπόν,γιατί οχι..???Μονάχα να μην αφήνουμε άλλους να μας στερούν το "δικαίωμα"αυτό..Διότι το μυαλό και οι σκέψεις μας,τα όνειρα μας,είναι δικαίωμα όλων μας και δεν μπορεί κανείς να μας το στερήσει,ούτε να ξέρει ακριβώς το τι έχουμε μες στο μυαλό μας..

χχχ

Μια μέλισσα..τον Αύγουστο..

Σήμερα πήγα κ είδα την ταινία:μια μέλισσα τον Αύγουστο..πολύ καλή σκηνοθεσία,μα πιο πολύ μου άρεσε που είχε νόημα..

Κάποιες "αλήθειες" που είπανε..πιο πολύ ξεχώρισα αυτή:"Ταλέντο είναι να ξεπερνάς τους φόβους σου.."Και είχε δίκιο..ήταν σαν ένα "σπρώξιμο"που χρειαζόμουν..

Αποφάσεις..-Σκέψεις..

Χθές...
Σήμερα..
Αύριο..

Για όλα αυτά υπάρχουν σκέψεις..Αποφάσεις που προσπαθείς να πάρεις για το αύριο,να ξεχάσεις τα λάθη του χθές,μα το σήμερα πάλι σε επηρεάζει..και εκεί μπλέκονται όλα..

Δεν ξέρω τι θέλω να πώ,και γω προσπαθώ να τα ξεμπλέξω μέσα στο μυαλό μου..