Καθώς επέστρεφα με το τράμ από το Σύνταγμα, κάνω την κλασική μου κίνηση...
Πάιρνω το κινητό μου και κάνω όλα μου τα τηλέφωνα..στη συνέχεια επειδή δεν μπορώ να κάθομαι έτσι, παίρνω το mp3 για να ακούσω μουσική..Κι όμως, μέσα σε 3 λεπτά την ίδια κίνηση την είχαν κάνει σχεδόν όλοι όσοι ήταν μέσα στο τράμ..
Και σκέφτομαι..κοίτα να δείς..τόσοι άνθρωποι και ο καθένας μόνος του..δεν έχει την όρεξη ούτε κάν να κοιτάξει τον διπλανό του..
Ή μήπως δεν αντέχει κάν να μπεί σε σκέψεις μόνος του..???Εγώ πχ όταν ηρεμώ δεν θέλω να σκέφτομαι..ήθελα απλά να χαλαρώσω χωρίς έννοιες, σκέψεις, απόψεις χωρίς τίποτα..και αυτό έκανα..
Τρίτη, Απριλίου 03, 2007
ΜΜΕ και...μοναξιά μου όλα...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
15 σχόλια:
Βέβαια έχω πάει μόνο 4 φορές Αθήνα, αλλά μολις μπω σε τραμ, μετρό κτλ κτλ δεν κάνω τίποτα άλλο παρά να παρατηρώ τι γίνεται γύρω μου...
Ο καθένας...
Μετά τα σκέφτηκες όλα αυτά και τα έγραψες εδώ;
Ειναι πραγματικα συγκλονιστικο αν παρακολουθησει κανεις τα βλεματα οσον ειναι μεσα στα τρενα και τα λεοφορεια.
Ολα ειναι απλανες και παγωμενα.
@par...alogos
Αυτό το έκανα στη αρχή, και μάλιστα μου αρεσε πάρα πολύ να παρατηρώ γύρω μου, έξω..Τώρα όμως που γυρνάω από τη δουλειά κουρασμένη, πραγματικά η 1η μου κίνηση είναι να βάλω μουσικούλα και να χαθώ..δεν ξέρω γιατί τόσο πολύ..καμιά φορά κάθομαι και παρατηρώ γύρω μου, μα επειδή βλέπω ακριβώς τις ίδιες κινησεις με μένα, σταματάω..Διακρίνω κούραση και θέλω κάτι πιο αισιόδοξο..άν και αυτό είναι το πιο ρεαλιστικό..
χχχ
χχχ
@ ΠΡΕΖΑ ΤV
Όντως είναι απλανές και παγωμένα..κυρίως παγωμένα..σαν απρόσωπα, να μην εκφράζουν κανέναν τους..μα με τόση κούραση από όλη την ημέρα λογικό από τη μια..
Από την άλλη σου βγαίνει..μια μοναξιά,δεν ξέρω πως να το περιγράψω αυτό το αίσθημα..
@ sigmataf
Κι όμως ναι..σήμερα ήταν πολύ έντονο αυτό..και λίγο..πως να το πώ..<'θλιμμένο"..δεν ξέρω ίσως έφταιγε και η μέρα που δεν ήταν και από τις καλύτερες μου, και για αυτό να μου φάνηκε τόσο..τι να πώ..
Αν μπορείς να μη σκέφτεσαι είσαι πάααααρα πολύ τυχερή :)
Ο,τι κανεις εσυ κανουν κι αλλοι.Απλη μεταφραση.Καλο Πασχα
@ ladybug
Δεν μπορώ μα καμιά φορά πρέπει να βάζεις τον εαυτό σου σε αυτή τη διαδικασία..
χχχ
@ o kairos
Ναι, μα δεν είπα οτι κάνω κάτι διαφορετικό..απλά ήθελα να το εκφράσω διότι χθές μου ήταν αρκετό έντονο..
Καλό Πάσχα γεμάτο αγάπη και ευτυχία..!!!
Ε στην αρχή παρατηρείς ό, τι καινούριο. Μετά αρχίζεις να βαριέσαι. Και δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να ξε- φρικάρεις και να χαλαρώσεις από το να ακούσεις μουσική. Άσε που μπορεί και να την ακούσεις από κανένα καθώς έχεις ξεχαστεί να τον κοιτάς...! Μουσική και πάλι μουσική! Δηλαδή πως να απασχοληθείς 12 το βράδυ μες στο τρένο...?Να χάνεσαι μέσα στις αγαπημένες σου μελωδίες είανι το καλύτερο...κι ας είσαι οπουδήποτε...!
Μα νομίζω ότι δεν έχουμε πλέον και πάρα πολλές ευκαιρίες να μη σκεφτούμε.. απλά να κάτσουμε και να ηρεμήσουμε. Οπότε τα μέσα μεταφοράς είναι μια ευκαιρία για χαλάρωση, εσωτερική αναζήτηση, ξεκούραση.. ότι θέλει ο καθένας..
@ lifewhispers
Όντως παρατηρείς στην αρχή το καθετι..
Η μουσικούλα πάι παντού..όταν θες να χαλαρώσεις πραγματικά δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος..(όυαν είσαι έξω!)
12 το βράδυ δεν έχεις και πολλές επιλογές άλλωστε..οπότε μουσικούλα και πάλι μουσικούλα..!!!
Υγ καμιά φορά πιάνω τον ευατό μου να κοιτάζω έξω γαι ώρα, να κολλάω..και λέώ πάλι καλά που δεν κοίατζα τόση ώρα κανάν άνθρωπο!!!
χχχ
@ sunshine
Τα μέσα μεταφοράς-για μένα μόνο το τράμ-σου δίνουν την ευκαιρία να χαλαρώσεις..μην σου πω εκεί σου βγαίνει και όλη η κούραση..!!!
συνήθως όταν είμαι μέσα σε ένα μέσω μεταφοράς ακούω κι εγώ μουσική και είτε φτιάχνω με το μυαλό μου ιστορίες, είτε απλά κοιτάω έξω από το παράθυρο.
Τώρα τελευταία έχω αποκτήσει όμως την άλλη συνήθεια κι έχω ένα βιβλίο μαζί μου το οποίο διαβάζω. Φυσικά δεν πρόκειται για βαριά λογοτεχνία (καλά όχι άρλεκιν ή αγόρι).
Όσο για τα βλέμματα δεν διαφέρουν στα μέσα μεταφοράς... Ακόμη και στα μπαράκια , και γενικά στους χώρους διασκέδασης βλέπω αυτό το βλέμμα. Πολλές φορές με μια έντονη εσωστρέφεια ακόμη κι αν πρόκειται για παρέα. Δηλαδή ακόμη κι όταν βρίσκονται παρέες αυτές είναι κλειστές χωρίς δυνατότητα για επικοινωνία με άλλες παρέες. Γενικά υπάρχει μια μοναξιά κι ένας φόβος.
Όμως δεν είναι κάτι καινούριο. Δεν θυμάμαι παλιά όταν έμπαινα στα ΜΜΜ να ήταν όλοι με το χαμόγελο στα χείλη...
Ίσως..απλά πιο παλιά δεν έμπαινα στη διαδικασία να παρακολουθώ τόσο τους γύρω μου..και γενικότερα δεν χρησιμοποιούσα ΜΜΕ..
Πάντως όπως και να έχει έιναι όμορφο να αφήνεσαι στις σκέψεις σου..ακόμη και στο τράμ..
Όσο για τα χαμόγελα..υπάρχουν απλά ο καθένας τα κρατάει για τον εαυτό του και γαι τους ανθρώπους που αγαπάει..έτσι πιστεύω δηλαδή...
Δημοσίευση σχολίου