Απλά...

Δεν ξέρω γιατί..μα οι ασπρόμαυρες εικόνες τώρα τελευταία μου άρεσαν πιο πολύ...ίσως διότι πάνε με τη διάθεση μου..ίσως με εκφράζουν πιο πολύ..ίσως παλι τίποτα από όλα αυτά, μα μου αρέσουν τα χρώματα..αυτά που θέλει να εκφράσει μέσα από το χρώμα που δεν έχει..αυτή η προσπάθεια...


Ένα καλό πρωινό..άραγε πως να είναι για τον καθένα μας..???Για μένα....???Να ξυπνήσεις χωρίς να χτυπήσει το ξυπνητήρι και να μπορείς να..χουζουρέψεις και λίγο..Μετά να σηκωθείς και να μη βιάζεσαι..Να φτιάξεις καφέ και πρωινό..να πάρεις τηλέφωνο και να πείς μια γλυκιά καλημέρα όπου εσύ θές..Κάπως έτσι είναι....












Όμως ακόμη και να ξυπνήσεις όμορφα, όπως εσύ θέλεις..άν γίνει κάτι και μου χαλάσει τη διάθεση είναι σαν να μου κλείνουν την πόρτα της χαράς...
Και όταν μου "κλείνουν" αυτή την πόρτα εγώ..."μαγκώνω"...


Μα ξαφνικά σήμερα συνηδειτοποίησα οτι δεν μου αξίζει κάτι τέτοιο..έχω τόσα να δώσω..δεν αξίζει κάτι τόσο όμορφο να "χαλιέται" από τέτοια πράγματα...





Και αυτό λοιπόν ξεκίνησα...άνοιξα το παράθυρο και διέκρινα το φώς..τον ήλιο....αυτήν την πανέμορφη μέρα που έχει εκεί έξω..και είπα...αυτήν την όμορφη μέρα την θέλω και γω μέσα μου...Και άυτό λοιπόν έκανα.....



Έτσι λοιπόν είπα από σήμερα πως θα ξεκινήσω κάτι...για μένα....θα φτιάξω τα..."ανθισμένα χαμόγελα"...έτσι, απλά...Και όποιος προσπαθήσει να τα "μαδήσει" απλά θα χάσει και αυτός την ομορφιά τους...