Ταξίδια.....

Όταν δεν υπάρχει..η συγκεκριμένη λέξη τότε, υπάρχει η εικόνα...

Διότι είναι όμορφο να ελπίζεις..Και γω κάθε μέρα ελπίζω..και πιστεύω..στο "μαγικό μας ταξίδι".....







Γιαυτό λοιπόν..ταξίδεψε με στο γαλάζιο του ουρανού, στις θάλασσας τον ήχο..και άσε να πιστεύω που και που στο παντοντινό μας χτύπο...


Δεν ξέρω γιατί μου βγήκε να το γράψω αυτό..μα για να γράφτηκε, θα είχε το λόγο του...

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

Δίχως σχόλια....

Ζωή και αχαριστία....

Χθές χτυπάει το τηλέφωνο..μια γνωστή μας ήταν στο νοσοκομείο και έπρεπε να πάμε να την επισκεφτούμε... Εγώ γενικά δεν τα πάω καθόλου καλά με τα νοσοκομεία.. καθώς λοιπόν ανέβαινα τα σκαλάκια του οροόφου ένιωθα έναν κρύο ιδρώτα, λόγω φόβου... λέω από μέσα μου:"δεν με βλέπω να το αντέχω"...καθώς λοιπόν ανεβαίνω πάνω στον όροφο όπου βρισκόταν η γνωστή μου, βλέπω άλλες δυο κυρίες στο ίδιο δωμάτιο..η μια απλα΄παραπονιόταν..η άλλη όμως πονούσε και το έβλεπες οτι ταλαιπωρείται..δεν άντεχα να τη βλεπω έτσι, πονούσα και γω η ίδια πραγματικά.. είχα χλωμιάσει.. δεν μπορώ να βλέπω ανθρώπους να τυρρανιούνται, απλά δεν μπορώ.. μπαίνω στη θέση τους, δεν το αντέχω..καθώς λοιπόν έφυγα από αυτό το "μαρτύριο" για μένα πραγματικά με είχε πιάσει η ψυχή μου..δεν μπορούσα να χαμογελάσω, δεν μπορούσα να κάνω τίποτα.. απλά ξέσπασα σε κλάματα..δεν ξέρω γιατί μου βγήκε τόσο έντονα..

Το μόνο που ήθελα να κάνω μετά από αυτό το ξέσπασμα, ήταν να αγκαλιάσω και να δώ όλους όσους αγαπάω..αλήθεια μπήκα στη διαδικασία να κάνω άσχημες σκέψεις και φοβήθηκα για τους ανθρώπους που αγαπώ και με αγαπούν..

Καθώς μπήκα στο σπίτι και είδα τον αδερφό μου άρχισα να κάνω αστεία μαζί του και συνηδειτοποίησα πόσο αχάριστη μπορεί να είμαι μερικές φορές..Αχάριστη που κάθομαι και "σκάω" για πράγματα τόσο μικρά και δεν χαίρομαι, δεν χαμογελάω απλά που είμαι καλά εγώ και όλοι όσοι αγαπώ..Διότι είναι τόσο σκληρό να βλέπεις ανθρώπους να πονάνε, να νιώθιυν αγωνία για αγαπημένα τους πρόσωπα και να μην χαίρονται τη ζωή.. είμαι αχάριστη που μερικές φορές με πιάνει αυτό το "θέλω"..το "εγώ"..το οτι έχω κάποια πράγματα και πρόσωπα ώς δεδομένα και λέω δεν βαριέσαι, γιατί να δώσω ένα φιλάκι τώρα, το δίνω αύριο..δεν είναι έτσι όμως..αυτό το αύριο έρχεται και περνάει τόσο γρήγορα..χωρίς να ξέρεις το πως..

Τίποτα δεν αξίζει πιο πολύ από τη ζωή, από την ημέρα που θα ξυπνήσεις και θα είσαι καλά..εσύ και οι άνθρωποι σου..Τίποτα..και ναι θα ξυπνήσεις, θα πρέπει να πάς στη δουλειά, θα δείς το πορτοφόλι σου πόσα λεφτά έχει και ίσως "θυμώσεις" επειδή θες εκείνο το ρούχο και δεν μπορείς να το πάρεις, και ναι θα τρέξεις να προλάβεις όλες σου τις υποχρεώσεις δυσανασχετόντας συνέχεια...μα μην ξεχνάμε...είμαστε καλά και μπορούμε να χαρούμε με όλα αυτά την ημέρα μας...άς μην είμαστε αχάριστοι λοιπόν και μέσα σε όλα αυτά, άς χαμογελάσουμε που απλά είμαστε καλά..διότι υπάρχει πολύς πόνος δίπλα μας...

Με "παγιδεύεις".

Εκεί που πάω να πάρω δύναμη δίνοντας σου κουράγιο και αισιοδοξία..με "παγιδεύεις"με τη συμπεριφορά σου...


Δεν είναι έτσι όμως..καμιά φορά το "συρματόπλεγμα" μπορεί και να σπάσει..

Ο πίνακας..της ζωής σου...

Πιστεύω πως όλοι μας -ανεξαρτήτως το ταλέντο που έχουμε- φτιάχνουμε έναν "πίνακα".. το δικό μας πίνακα που απεικονίζει τη ζωή μας...

Εμείς διαλέγουμε τα χρώματα και το ύφος που θα βάλουμε.. είναι στο δικό μας χέρι...

Θα έρθει λοιπόν κάποια στιγμή που θα είμαστε παρατηρητές του πίνακα μας, των στιγμών της ζωής μας..

Θα ήθελα λοιπόν να φτιάξω έναν χαρούμενο και αισιόδοξο πίνακα που να απεικονίζει όλες τις διαδρομές της ζωής μου.. διαδρομές γεμάτο χρώματα και λουλούδια...

χχχ

Ανάσα....

Ανάσα..δεν εννοώ αναπνοής...μα να μπορείς να νιώσεις ευτυχία..μια..ανακούφιση..

Ανάσα για μένα είναι:
1) να σου λένε "μπράβο" και συ μέσα σου να χαμογελας..
2) να διαπιστώνεις οτι έχεις αληθινούς φίλους που σε εκτιμάνε και σε αγαπάνε αληθινά..να τους έχεις δίπλα σου τη στιγμή που τους έχεις ανάγκη..και οι ίδιοι να ξέρουν οτι ισχύει το ίδιο και για αυτούς...
3) να μπορείς να προσφέρεις ένα απλό χαμόγελο και να σου το ανταποδίδουν..έτσι απλά..

Όλα τόσο απλά..μα και τόσο σημαντικά,τουλάχιστον για μένα..

"Άντε καρδιά μου, άντε πάλι, πρέπει να μάθεις κάτι πάλι, κάτι καινούργιο, κάτι νέο, κάτι πιο δύσκολο κι ωραίο Ναι κάτι δύσκολο κι ωραίο σε θέλει ακόμα πιο γενναίο, σε θέλει ακόμα πιο γενναίο κάτι πιο δύσκολο κι ωραίο"

Στις καθημερινές στιγμές είναι που..

Κι όμως..στις καθημερινές στιγμές σε θέλω κοντά μου πιο πολύ..τις πιο απλές..πιο..αληθινές..

Να ξέρω οτι την μοιράζεσαι μαζί μου και να ανυπομονώ να τρέξω στην αγκαλιά σου να σου πώ απλά το πως πέρασα την ημέρα μου..

Έτσι είναι..
Η μέρα φεύγει..μα η αγκαλιά μένει..

Πάλι τα έκανα...μαντάρα...

Δε σας έχει τύχει να προσπαθείτε να φτιάξετε μια κατάσταση, και οχι μόνο να μην τη διορθώνετε, μα να τα κάνετε και χειρότερα..???

Τι θέλω να πώ...???Έχω πολλά να πώ μα φοβάμαι οτι δεν μπορώ να τα εκφράσω.. Οι λέξεις τώρα δεν θα μπορούν να ανταποκριθούν σε όλα αυτά που νιώθω μέσα μου..

Όταν προσπαθείς για κάτι με ενθουσιασμό και θέληση, και βλέπεις πως δεν υπάρχει έδαφος, παρά μόνο κατάλαλειπα ..εκεί τι κάνεις..??? Δεν φταίς πάντα εσύ, δεν μπορεί να γίνεται συνέχεια αυτό...μαθηματικά δηλαδή..κι όμως..αυτό νιώθεις..πάς να κάνεις κάτι καλύτερα και κεί πάλι κάτι θα πείς-κάνεις που θα σταθεί εμπόδιο και θα χειροτερέψει τα πράγματα.. Μακάρι να μπορούσα να βγάλω αυτό ακριβώς που αισθάνομαι..Δεν λέω οτι δεν φταίω κάποιες φορές, μα οχι πάντα..δεν μπορεί..ίσως έχει χαθεί το κουράγιο, ίσως έχει μείνει κάτι από παλιά μα δεν είναι έτσι...και αλήθεια το ξέρω πως δεν είναι έτσι..

Διότι τίποτα δεν έχει μόνο μια πλευρά...και όποιος πιστεύει πως υπάρχει μόνο μια, τότε θα βρεθεί κάποια στιγμή από την άλλη συνειδητοποιόντας το..

Όμως επειδή όσο ζω ελπίζω......

Ζωντάνεψε σαν φύσημα του αέρα, να μου χαρίσεις όμορφες
αγάπης στιγμές, και τότε να ξέρεις....Θα είμαι εδώ εγώ για να σ' οδηγώ, σε κάθε βήμα που θα κάνεις θα 'μαι μπροστά σου, εγώ..Θα σαγαπώ...

300 και...μάχη...

300...Κι όμως...μια από τις πιο ωραίες και ζωντανές ταινίες..

Παρόλο που δεν προτιμώ να βλέπω τέτοιου είδους ταινίες, πραγματικά για αυτήν την ταινία αναθεωρώ..!!!

Εκτός του οτι μαθαίνουμε και κάτι, πραγματικά νιώθεις...την μάχη..είναι πολύ ζωντανό, και σε κάποια στιγμή το ζείς τόσο που ανατριχιάζεις ολόλκηρος..Με ελάχιστες σκηνές υπερβολής, μπροώ να πω πως αυτή η ταινία με κέρδισε..

Κατάλαβα επίσης κάτι σημαντικό για τη ζωή..-->σημασία δεν έχει άν νίκησες ή άν έχασες σε μια "μάχη", μα ο τρόπος με τον οποίο αγωνίστηκες..

Και επειδή η ζωή μας είναι γεμάτη "μάχες"(από την ώρα που ξυπνάς να προλάβεις το μετρό, μέχρι την ώρα που κοιμάσαι..) πρέπει ο καθένας να αγωνίζεται σωστά...

Στο κάστρο το παλιό, σε κάποιο τοίχο σου 'χα γράψει σ' αγαπώ, το πιο γλυκό μου μήνυμα

Το πλήρωσα κι αυτό, τόσο ακριβά που να μην ξέρω αν σε μισώ, είναι βαρύ το τίμημα

Είμαι εδώ και είσαι εκεί, εγώ στη δύση κι εσύ στην ανατολή, είμαστε στίχοι που δε χώρεσαν μαζί
στη μουσική

Κουράγιο πού να βρω,να ξαν' αγγίξω το κορμί σου το γλυκό, της ομορφιάς το χάρισμα

Δε θ' ανταποκριθώ,όπως εκείνο τον παλιό καλό καιρό, στου φεγγαριού το κάλεσμα

Είμαι εδώ και είσαι εκεί,εγώ στη δύση κι εσύ στην ανατολή,είμαστε στίχοι που δε χώρεσαν μαζί στη μουσική

Στο κάστρο το παλιό, σε κάποιο τοίχο σου 'χα γράψει σ' αγαπώ, το πιο γλυκό μου μήνυμα...........


Τόσο οι στίχοι όσο και η φωνή του Παντελή Θαλασσινού σε ταξιδεύουν κάπου..μακριά..ίσως σε κάποιο νησί...

Κούραση..και όμως...

Σήμερα και γενικότερα όλες αυτές τις μέρες γυρνάω από τη δουλειά πολύ κουρασμένη..με νέες εμπειρίες..θέλω όλα αυτά να τα μοιραστώ μαζί σου..και συ με έχεις "ανάγκη"..να σε κάνω να ηρεμήσεις..να σε κάνω να πιστέψεις πως όλα θα πάνε καλά..

Και θα πάνε όλα καλά...διότι...δεν έχει διότι, απλά το ξέρω πως θα πάνε... πρέπει να πάνε για να μου είσαι εσύ καλά..

χχχ-->χαμόγελο πάντα..

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -Θετική σκέψη..!!!- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - πάντα...

Εμείς επιλέγουμε....

Σήμερα η μέρα μου δεν ξεκίνησε καλά...

Ήμουν στο τράμ το οποίο ήταν γεμάτο, και καθώς κατέβηκα συνειδητοποίησα οτι μου έκλεψαν το κινητό μου.. αυτό ήταν.. είναι που έχω και πολύ "στενή "σχέση με το κινητό μου, τις επαφές , τα μηνύματα, φώτο, τα πάντα... Το πόσο στεναχωρήθηκα ούτε εγώ δεν θα μπορούσα να το φανταστώ.. είναι πολύ άσχημο συναίσθημα να σε κλέβουν.. είναι το "γιατί"?, με το έτσι θέλω, μα δεν είναι δικό σου κτλ... κι όμως, δεν το είχα ξανα αισθανθεί κι ούτε θέλω.. είναι κρίμα.. είναι κρίμα επειδή κάποιοι με το έτσι θέλω αποκτούν κάτι που εσύ αγαπάς τόσο..μπροεί να ακούγεται χαζό,μα μου λείπει το κινητό μου..για την ακρίβεια όλοι οι αριθμοί εκείνοι που στέλνουν τα μημύματα..μηνύματα που με κάνουν να χαμογλεώ και να νιώθω κοντά μου άτομα που δεν μπορούν να είναι...

Κι όμως τελειώσε νιώθοντας...γεμάτη...

Πώς γίνεται αυτό? άν εξαιρέσουμε το κινητό μου, η 1η μέρα στη δουλειά μου ήταν μπορώ να πώ..γεμάτη.. δεν ήταν αυτό που φοβόμουν, μήπως δεν μου αρέσει ,δεν με γεμίζει... μήπώς όλοι μου οι φόβοι με "σκεπάσουν" και δεν αφήσω τον εαυτό μου να .."δώσει"..από τη συνεργασία μέχρι την όρεξη μου για να μάθω, να προσφέρω... και είναι πολύ όμορφο συναίσθημα αυτό...

Έτσι το βράδυ που γύρισα σπίτι χαμογελούσα καθώς σκεφτόμουν τη δουλεια, μα στεναχωριόμουν όταν θυμόμουν το κινητό μου..Μα αύριο είναι μια νέα μέρα...και...δεν έχω άλλο κινητό να μου κλέψουν...χχχ

Πάντα αισιοδιξία..σε αυτή τη ζωή τουλάχιστον..αλλιώς..δεν παλεύεται..!!!

Άγχος+αλλαγές=........μαγεία της καθημερινότητας???

Αυτό ήταν...Από αύριο ξεκινάω δουλειά...και για να πώ την αλήθεια είμαι αρκετά αγχωμένη..

Αγχωμένη μήπως δνε τα καταφέρω, μήπως στην αρχή δυκολευτώ πολύ..χίλια δυο.. Νιώθω σαν να τελείωσε κάποιο πολύ "αθώο" κομμάτι της ζωής μου και να προχωρώ σε ένα άλλο, πιο σοβαρό,με υποχρώσεις...σαν να μεγάλωσα απότομα, διότι ήταν κάτι που έγινε πολύ ξαφνικά..

Και αντί να χαίρομαι που βρήκα δουλειά σε μια πολύ δύσκολη εποχή, εγώ νιώθω σαν να με πηγαίνουν για "κρέμασμα".. σαν να τελείωσε η "εργένικη"μου ζωή, όσο αστείο και να ακούγεται..Δεν ξέρω γιατί τόσο πολύ..Μακάρι να μου αρέσει και κάθε μέρα που περνάει να..."πατάω" στα πόδια μου όλο και πιο πολύ...

Και ίσως να μην ξεχνάω οτι: κάθε αρχή και δύσκολη..και κάποια στιγμή θα γινόταν και αυτό..και είναι πολύ όμορφο που συνέβη τώρα..Διότι από όλα τα πράγαμα στη ζωή σου μαθαίνεις..παίρνεις...και αυτή είναι η μαγεία της καθημερινότητας...