Ελπίζω όλα να πάνε καλά...

"δεν θα γράψω κάτι ιδιαίτερο σήμερα. Δεν μου βγαίνει ακόμα...θα γράψω μόνο τα δεδομένα.

Ο όγκος της Λυδίας έχει αρχίσει να μεγαλώνει, από ό,τι φαίνεται αρκετά γρήγορα. Οι δείκτες που μετρώνται με μια ειδική διαδικασία φασματοσκόπησης δείχνουν ότι τα κύτταρα του εχθρού είναι καλά οργανωμένα, δυνατά, και επιτίθενται προς όλες τις κατευθύνσεις.

Έχουμε ακόμα όπλα... μπορούμε να πάμε σε επόμενη εγχείρηση, έχουμε ακτινοβολίες, χημειοθεραπεία. Όλα αυτά μπορούμε να τα χρησιμοποιήσουμε. Περιμένουμε τι θα πουν οι γιατροί, αλλά εδώ και τρία χρόνια ένα ερώτημα μας βασανίζει, και απάντηση δεν έχει πάρει: ποια είναι η ισορροπία μεταξύ ποιότητας και ποσότητας ζωής; και τι γίνεται όταν όταν πρέπει να κάνεις τετοιες ασκήσεις στο σκοινί με κάποιου άλλου τη ζωή;

Δεν θα μπω πιο βαθιά στο θέμα γιατί πονάει πολύ... όποιος το έχει περάσει μπορεί να το καταλάβει. Ίσως άλλη στιγμή να καταφέρω να τα βγάλω όλα αυτά από μέσα μου.

Η Λυδία είναι μια χαρά. Παίζει, τρέχει, γελάει και ζει κάθε στιγμή ακατάπαυστα... προσθέτοντας άθελά της χειμάρρους στα δάκρυά μας.

Θα συνεχίσει το κουκλί μας να πολεμάει, αυτό έχει κάνει μέχρι σήμερα και αυτό θα συνεχίσει να κάνει. Μολονότι είναι μικρή, πρέπει να μάθει τα αποτελέσματα. Καταλαβαίνει περισσότερα από όσο πιστεύουμε. Την Κυριακή είπαμε να της τα πούμε μαζί με τα αδελφάκια της που τα ξέρουν όλα. Να της τα πούμε, να την πάρουμε όλοι μαζί μια αγκαλία και να της υποσχεθούμε ότι θα είμαστε μαζί της στη μάχη, ότι δεν θα την εγκαταλείψουμε ποτέ, ότι δεν θα πάψουμε ποτέ να την αγαπάμε όσο πιο δυνατά γίνεται..."

Τα λόγια είναι περιττά... Η δύναμη από την άλλη πολύ μεγάλη... Η προσευχή του καθενός μας... σημαντική...

http://lydia-tigria.blogspot.com/