Ένα "μπλάνκο" .. ή δεν μου χρειάζεται..???

Σήμερα είναι μια πανέμορφη μέρα.. με ήλιο, ζωή, χαμόγελα παντού..

Εγώ όμως είμαι μέσα στο σπίτι διότι πρέπει να διαβάσω.. και να ανταπεξέλθω στις υποχρέωσεις μου.. και ξαφνικά σκέφτομαι.. "στο τέλος τι μένει από όλα αυτά"..???

Συνέχεια προσπαθείς.. στα πάντα.. από την πρώτη στιγμή που "βγαίνεις" στη ζωή.. από το κλάμα του μωρού, μέχρι την ώρα που πεθαίνεις...

Κι όμως.. τα καλά μένουν..??? ή μόνο τα λάθη μας..??? Τι θέλω να πώ.. όταν κάνεις κάτι λάθος, από το γραπτό σου μεχρι και στη σχέση σου είναι κάτι που μένει..

- Για αυτό και θα ήθελα μέσα στην γραφική ύλη της ζωής μου να είχα ένα .. "μπλάνκο".. ένα" διορθωτικό" που θα μπορούσε να σβήνει όλα μου τα λάθη..-

Διότι και τα καλά μένουν, δε λέω, μα σε μια δύσκλοη στιγμή δεν σκέφτεσαι συνήθως τα όμορφα, μα τα αντίστοιχα λάθη και άσχημες στιγμές..

Ίσως εγώ τα βλέπω μόνο έτσι, μα τα βλέπω.. καμιά φορά απογοητεύομαι και λέω τι αξίζει πιο πολύ... τι μένει.. διότι εμείς δεν μένουμε, αλλά μένουν τα συναισθήματα, οι πράξεις μας..
Πολύ μπλεγμένα όλα αυτά, μα έτσι ακριβώς είναι στο μυαλό μου..

...................................................................................

Τα "ανθισμένα χαμόγελα" όμως ξαναβρίσκουν τη θέση τους.. το χρώμα τους..

Δεν ξέρω και δεν μπορώ να καταλάβω από που πηγάζει αυτή η δύναμη, αυτή η αισιοδοξία, παρόλο που τα βλέπω έτσι τα πράγματα.. διότι δεν μπορώ να πώ οτι με πηγάζει η αισιοδοξία.. γενικότερα..

Κι όμως.. ίσως αυτή είναι η μαγεία της ζωής.. τι να πώ..

...................................................................................

Από τον sigmataf: Αυτό το ποίημα γράφτηκε από ένα κοριτσάκι που πεθαίνει πάσχοντας από καρκίνο και είναι σε ένα νοσοκομείο της Νέας Υόρκης. Οι γιατροί του δίνουν μόνο άλλους 6 μήνες ζωής. Και είναι το πιο κάτω.

SLOW DANCE

Παρακολούθησες ποτέ παιδιά στο λούνα-πάρκ? ή άκουσες την βροχή να πέφτει στο χώμα?
Παρακολούθησες το τρελό πέταγμα μιας πεταλούδας? Χάζεψες τον ήλιο καθώς ξεθωριάζει η νύχτα?

Καλύτερα να χαλαρώσεις. Μην χορεύεις τόσο γρήγορα.
Η ζωή είναι μικρή. Η μουσική δεν κρατάει για πάντα.

Τρέχεις αλαφιασμένος κάθε μέρα? Όταν ρωτάς κάποιον «πως είσαι?»
Ακούς την απάντηση? Όταν τελειώνει η μέρα πέφτεις στο κρεβάτι αγκαλιά με σκέψεις για
εκατοντάδες δουλειές που στριφογυρίζουν στο κεφάλι σου?

Καλύτερα χαλάρωσε. Μην χορεύεις τόσο γρήγορα.
Η ζωή είναι μικρή.

Είπες ποτέ στο παιδί σου «θα το κάνουμε αυτό αύριο» και μέσα στην βιασύνη σου δεν είδες την λύπη του? Έχασες επαφή?
Άφησες μια καλή φιλία να πεθάνει επειδή ποτέ δεν είχες τον χρόνο να πάρεις ένα τηλέφωνο και να πεις «γεια!»

Καλύτερα χαλάρωσε. Μην χορεύεις τόσο γρήγορα
Η ζωή είναι μικρή
Η μουσική δεν κρατάει για πάντα.

Όταν τρέχεις παλαβωμένα για να πας κάπου χάνεις τη μισή χαρά της διαδρομής.
Είναι σα να πετάς ένα δώρο που δεν άνοιξες......

Η ζωή δεν είναι αγώνας ταχύτητας. Γι' αυτό χαλάρωσε.
Άκου την μουσική Πριν τελειώσει το τραγούδι.

Δεν υπάρχει σχόλιο.. Μόνο χαμόγελο για το αύριο, που εμείς μπορούμε να το ... ονειρευόμαστε..

Είμαι απλά.. μια γυναίκα- συλλέκτρια..!!!

.........................................................................
.........................................................................
Τελικά όλα "δικαιολογούνται"... τι θέλω να πώ..??? Αν παρακολουθήσετε την παράσταση θα καταλάβετε τι εννοώ..

Μπορείς να διακρίνεις γιατί τα δυο φύλα είναι τόσο διαφορετικά εμταξύ τους, και είναι δύσκολη η "συνύπαρξη" τους.. Έχουμε όντως πολύ διαφορετικούς
τρόπους επικοινωνίας..

Εμείς συλλέκτριες, εσείς κυνηγοί.. χχχ

Τώρα καταλαβαίνω πάρα πολλά.. με έβλεπα εκεί, σε έβλεπα εκεί...

Η ερμηνεία του Γεράσιμου Γεννατά πραγματικά καταπληκτική.. Δεν μπορώ να περιγράψω το πόσο πολύ μου άρεσε, ούτε να σας "πείσω" να πάτε.. όμως άν το κάνετε πραγματικά δεν θα το μετανιώσετε..

caveman

Κάνω κύκλους...

..........καρδιά...........

Αν θα βγεις δε θα βγω μέσα θα κλειστώ, ένα φως θα κρεμάσω για να έχω ουρανό
θα κοιτώ θα γελάω θα φυσάω τον καπνό και θα λέω δεν πονάω μα βαθιά θα πονώ
Η καρδιά, η καρδιά μου έτσι είναι η καρδια, θα τη βρω θα την πιάσω θα την πάρω αγκαλιά
και θα βγω άλλο βράδυ με φιλιά και ποτά και θα λέω είμαι εντάξει μα δε θα΄μαι καλά..

Δες καθαρά για σένα υπάρχω, δες καθαρά εσένα θα΄χω
πάντα βαθιά σαν σφαίρα στην καρδιά σαν σφαίρα στην καρδιά..


Κι αν με δεις κι αν σε δω έναν ξένο κοιτώ και δε θα σε γνωρίζω και δε θα σε κρατώ
η ζωή μου θα κυλάει σαν βροχή σαν νερό και εγώ δε θα σ΄έχω και θα λέω δεν πονώ
Η ζωή, η ζωή μου θα γεμίζει μπετό, ένας άνθρωπος χτίζει τον πιο ωραίο γκρεμό
και θα πάω και θα πέσω και μετά θα γελώ και θα λέω δεν πονάω μα βαθιά θα πονώ..

Δες καθαρά αυτή η φωνή για σένα ξεσπά, για σένα αντηχεί
πιο δυνατά,για σένα τραγουδά..


"Και ρίχνω το μικρόφωνο στην φωτιά, δεν έχω να πω τίποτα άλλο πια, μας κούρασα, και μένα και την καρδιά, με λογική με σχέδια μ' όλα αυτά, που τις υπέβαλλα από μικρή τόση δα, για να πηγαίνουμε όλο και πιο μπροστά, μα στην πορεία χάσαμε την χαρά, και καταλήξαμε δυο ξένοι ξαφνικά"..

"Τώρα την ψάχνω μα εκείνη δεν μου μιλά.. έχει παγώσει πίσω από την σκληρή ματιά, που μια ζωή την έκρυβε ντροπαλά, και από τον κόσμο την προστάτευε σιωπηλά"..και άς είναι μέσα μου, τη νιώθω τόσο μακριά..

Σαν να είμαι μέσα σε μια σφαίρα.... και κάνω κύκλους, κύκλους κύκλους.. σκέψεις, έχω "παγιδευτεί"..

"Και ρίχνω το μικρόφωνο στην φωτιά, δεν έχω να πω τίποτα άλλο πια, μας κούρασα, και μένα και την καρδιά, με λογική με σχέδια μ' όλα αυτά, που τις υπέβαλλα από μικρή τόση δα, για να πηγαίνουμε όλο και πιο μπροστά, μα στην πορεία χάσαμε την χαρά, και καταλήξαμε δυο ξένοι ξαφνικά"..

.....................................................................................................

Τα πιόνια της...ζωής..

Η ζωή μας είναι σαν το σκάκι...

Όλες οι κινήσεις μας είναι σημαντικές.. άλλες λιγότερο και άλλες περισσότερο..

Τα αποτελέσματα τους μπορεί να μην είναι άμεσα..μπορεί όμως και να είναι.. όπως λοιπόν σε όλα τα παιχνίδια, έτσι λοιπόν και στη ζωή, σημασία πάντα δεν έχει το αποτέλεσμα, μα και το μέγεθος της προσπαθειας.. όπως επίσης το άν έπαιξες "τίμια"ή οχι...

Έτσι λοιπόν καμιά φορά νιώθω πιόνι της ίδιας μου της ζωής...

Το δικό μου "σκάκι" θα ήθελα να έχει τα εξής χρώματα.. χρώματα που να τα "επιλέγω" εγώ..

Διότι τι πιο σημαντικό από το να έχεις τη ζωή σου γεμάτο χρώματα.. χρώματα και "κινήσεις" που να σε εκφράζουν, να φωνάζουν οτι είσαι εσύ..

Και άν κάνεις λάθος..??? Δεν πειράζει.. Ξεκινάμε άλλο "παιχνίδι".. :-)

Rise up.. και καλό μήνα.. :-)

My dream...