Θέατρο και..ζεστή αγκαλιά...

Προχθες πήγα στο θέατρο "Το τρέντυ θα χτυπήσει 3 φορές"..

Είναι επιθεώρηση με πολλά έξυπνα σημεία και έξυπνο χιούμορ(παρόλο που δεν μαρέσει να πηγαίνω σε επιθεωρήσεις..)

Ένας λόγος που πήγα(πέρα από την παρέα) ήταν και η ηθοποιός Εφη Παπαθεοδώρου..Αυτή η γλυκήτατη γιαγιά που παίζει και στο Παρά Πέντε,και κάθε Δευτέρα βράδυ απλά δεν μπορείς να μην τη δείς και να μην αφεθείς στις ατάκες που λέει..

Έτσι και γω είπα να πάω να τη δω από κοντά..Όταν τελείωσε η παράσταση-πράγμα που δεν συνηθίζω-ήθελα να πάω να τη δώ,να της μιλήσω..Δεν ξέρω γιατί μα αυτή η γυναίκα μου βγάζει πολύ ζεστασιά..και αποδείχτηκε οτι είχα δίκιο..

Με το που πήγα και της μίλησα,με αγκάλιασε τόσο ζεστά που πραγματικά,έχω να το λέω..από τις πιο ζεστές και πιο στοργικές αγκαλιές που έχω νιώσει..

Της λέω το όνομα μου και μιλήσαμε λιγάκι,μα αυτό που σου έβγαζε ήταν ζεστασιά,καλοσύνη και όρεξη για ζωή..Έβλεπα μπροστά μου μια μεγάλη γυναίκα που μπορούσε να προσφέρει..μου έδειξε και φώτο από το ανηψάκι της 5 μηνών,και στα μάτια της έβλεπες αυτό που λέμε-είμαι μεγάλη μα θέλω να ζήσω..έχω τόσα να πάρω ακόμη και τόσα να δώσω..-δεν ξέρω γιατί μα όταν έφυγα από εκεί,ένιωθα μια ηρεμία,μια όρεξη για ζωή και χαρά...Θα μου πείς εκεί έπρεπε να πάς για να σου έρθει αυτή η όρεξη..?Κι όμως καμιά φορά νιώθεις τα πιο αλλόκοτα και ταυτόχρνα σημαντικά συναισθήματα τις πιο παράξενες στιγμές..Και καλό είναι να υπενθυμίζονται ακόμη και τα πιο "στάνταρ¨της ζωής..

Είναι πολύ σημαντικό να νιώθεις οτι προσφέρεις όπως και το να λές ευχαριστώ..ευχαριστώ που γεμίζει το στόμα σου και βλέπεις-νιώθεις το πόσο ο άλλος το εννοεί..και λές..είναι από τις στιγμές που απλά αξίζουν..τις νιώθεις και απλά παίρνεις από αυτές..

Πέμπτη 18 Ιανουαρίου 2007..