Just living..

Όλα γύρω μας νιώθω σαν να κρέμονται σε μια κλωστούλα,ίσως και μείς οι ίδιοι να είμαστε σαν μια κλωστούλα..

Όλα είναι τόσο..μπαμ,στον αέρα..τελικά..τι μένει...?????Μένουν τα συναισθήματα,που είναι τόσο μα τόσο δυνατά..θετικά ή αρνητικά δεν παύουν να είναι συναισθήματα,είναι δικά σου και δεν μπορεί να σου τα στερήσει κανείς..ακόμη και το κλάμα..

Μένουν οι στιγμές..οι στιγμές με τους ανθρώπους που αγαπάμε..με τους ανθρώπους που είναι δίπλα μας και νιώθουμε άνετα και όμορφα μαζί τους,νιώθουμε "οι εαυτοί μας"....

Διότι κάθε μέρα που περνάει καταλαβαίνουμε πως τελικά τίποτα δεν είναι σίγουρο,τίποτα δεν είναι δεδομένο,ακόμη και μεις οι ίδοι..Και ίσως τελικά αυτός ο "αγώνας",το να αποκτήσεις κάτι πιο σίγουρο και δεδομένο μας κάνει να νιώθουμε και να είμαστε άνθρωποι..

Και το θέμα τελικά δεν είναι αν βγαίνεις νικητής ή χαμένος σε αυτόν τον αγώνα,μα όλη η διαδρoμή και η προσπάθεια του..είναι αυτό που λέμε πως καμιά φορά σημασία δεν έχει το αποτέλεσμα,μα η προσπάθεια..και τελικά στη ζωή χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια σε πολλά πράγματα..απο το πρωί που θα ξυπνήσεις και θα φτάσεις στη δουλειά σου,απο το πως θα είσαι στη δουλειά σου,μέχρι το πως θα κρατήσεις τις ανθρώπινες σου σχέσεις..

Πραγματικά πόσο μα πόσο πολύ μου έχει λείψει το να είμαι παιδί..ένα παιδί είναι ο εαυτός του,διότι δεν επηρεάζεται απο τίποτα γύρω του..από τίποτα που να μπορεί να το "αλλάξει"..είναι όμορφο το να είσαι παιδί διότι έχεις το χαμόγελο στο πρόσωπο σου,την ειλικρίνια στα μάτια σου και την ελπίδα στο κεφάλι σου..

...........................................................................................................