Αδικίες,μίσοι,αγάπες...αισθήματα...

Οι εναλλαγές των συναινθημάτων πραγματικά αυτήν την περίοδο με έχουν κάνει να "τρμάζω" με τον εαυτό μου..εκεί που είμαι θλιμμένη ξαφνικά νιώθω μια αισιοδοξία,μια χαρά και ευτυχία που να με πλυμηρίζει..Και εκεί που λεώ οτι είμαι καλά, είμαι ευτυχίσμένη ξαφνικά γίνεται κάτι και μου γκρεμίζονται όλα..όλα τα ρόζ συννεφάκια που με περιστρέφουν γύρω γύρω..

Αδικίες στη ζωή συμβαίνουν πολλές..όταν έχει να κάνει με "άδικους" θανάτους, εκεί πραγματικά παγώνω..παγώνω στο άκουσμα τέτοιων γεγονότων..με κάνουν και αισθάνομαι τόσο..ανύμπορη,τόσο ξεκρέμαστη..

Νιώθω ορισμένες φορές πως πρέπει να είμαι πιο σκληρή, να μην σκάω με το παραμικρό και με τον καθένα,διοτι το ξέρω..κάνω κακό στον ευατό μου..δεν αξίζει να σκάμε με βλακείες,μα αυτό μόνο στα λόγια το καταφέρνω..στην πράξη δεν το έχω καταφέρει σχεδόν ποτέ..

Δεν ξέρω..ίσως φταίει το οτι είμαστε άνθρωποι,νιώθουμε είμαστε ζωτανοί..άραγε όμως πότε θα πάψω να σκάω για ανούσια πράγματα..????