Σάββατο, Φεβρουαρίου 09, 2008

"Χιονισμένος" , δίχως τίτλο...

Τόσες μέρες και δεν μπορούσα να γράψω κάτι.. δεν ξέρω γιατί.. ξεκινούσα μα ποτέ δεν το τελείωνα... αυτό δεν είναι απαραίτητο κακό όμως..

Πέρασαν μέρες που ήμουν πολύ καλά, μέσα στην "ονειρεμένη" μου αισιοδοξία και στα "ανθισμένα" μου χαμόγελα... πέρασαν όμως και μέρες.. "αναθεωρήσεων", στασιμότητας και απαισιοδοξίας... και εκεί που με έπαιρνε από κάτω ξαφνικά συνέβαιναν διάφορα, σαν να μου φωνάζουν: "Η ζωή είναι τόσο όμορφη, χαμογέλα.."


Και τελικά αυτό έκανα.. Δεν είναι όμως τόσο εύκολο πάντα.. Διότι θες λίγο η καθημερινότητα, λίγο η κούραση όλων όσων σε "περι-τριγυρίζουν", η κακία και η ζήλια μερικών ανθρώπων γύρω μας, όλα τα αρνητικά συναισθήματα...??? Όλα αυτά σε "αποσυντονίζουν" από το στόχο σου.. Θα μου πείς και ποιος έιναι ο στόχος μας.. Ο στόχος ή καλύτερα οι στόχοι του κάθε ανθρώπου είναι διαφορετικοί.. και για να πω την αλήθεια κάποιοι είναι αρκετά μπερδεμένοι..


Ένας λοιπόν ξεκάθαρος "στόχος" δικός μου είναι να είμαι ευτυχισμένη, να κάνω τους ανθρώπους που αγαπώ να χαμογελάνε... Αυτός ο στόχος όμως κρύβει πολλές παγίδες... μέσα από την προασπάθεια αυτή μπορεί να χαθεί η μαγεία της απλότητας.. όταν προσπαθείς κάτι αρκετά, μπορεί -και από φόβο μήπως δεν τα καταφέρεις-να χάσεις την ουσία.. διότι τι και άν μπεί το γκόλ άν έχει ήδη κουραστεί ο παίκτης για τον επόμενο αγώνα..??? καμιά φορά δεν μετράει μόνο το αποτέλεσμα μα και ο τρόπος, ή καλύτερα η συνολική προσπάθεια..



Εκεί λοιπόν καμιά φορά παίζει ρόλο ο τρόπος που σκέφτεται κάθε άνθρωπος... η αισοδοξία του κλπ... δεν μπορώ να πώ οτι είμαι πολύ αισιόδοξη ή πιο σωστά.. όταν είμαι πολύ καλά φοβάμαι οτι αυτό θα τελειώσει όπως και γίνεται... και περιμένω κάτι να μου το "χαλάσει"..

Αυτό είναι μεγάλη χαζομάρα.. και το ξέρω... όμως καμιά φορά παρόλο που γνωρίζουμε κάτι, είναι πάνω από τις δυνάμεις μας να το αποφύγουμε.. απλά καθόμαστε και το περιμένουμε.. έτσι, τόσο απλά... αυτό όμως έρχεται κάποια στιγμή στη ζωή σου που σου προκαλεί κούραση.. λές και περιμένεις κάτι πολύ καιρό.. έτσι λοιπόν φτάνει κάποια στιγμή που λές...ΤΕΛΟΣ... δεν ξέρω άν το εννοείς ή οχι, πάντως το λές.. Τι εννοώ..??? σε κουράζει ο ίδιος σου ο εαυτός... εκεί λοιπόν έχει μεγάλη σημασία να δείς το τι αξίζει και τι οχι.. από αξίες μέχρι ανθρώπους.. εκεί λοιπόν γίνεται ένα "ξεκαθάρισμα" και μια επιλογή μέσα σου..


Έτσι και έγινε.. είδα κάποια πράγματα πιο προσεχτικά και αναθεώρησα πολλά "πιστεύω" μου.. κάποια στην πράξη δεν μπορούν να αλλάξουν τόσο γρήγορα, μα το "βήμα" γίνεται... διότι θέλει υπομονή και πίστη για όλα τα πράγματα σε αυτή τη ζωή.. ακόμη και το χαμόγελο, το πιο απλό και αληθινό... μπορεί να μην το λαμβάνεις όποτε εσύ θέλεις, μα όταν πιστεύεις σε αυτό, σου "αναπληρώνει όλο το χρόνο που περίμενες...


...............................................................................................................

Η ζωή είναι όμορφη, γεμάτο χαμόγελα- όταν νιώθεις αγάπη γύρω σου...όταν ακούσεις μια γλυκία κουβέντα...όταν νιώθεις μια αγκαλία...όταν απλά αφήνεσαι στην μαγεία της....
................................................................................................................